چکیده گردشگری پدیده‏ای جهانی، چند بعدی، با اثراتی عمیق است که کشورهای جهان با بازگشایی مرزهای خود با آن روبرو می‏شوند. به عقیده بسیاری از محققان، گردشگری دارای پتانسیل اثر گذاری بر روابط بین‏الملل و ابزاری برای ترویج صلح در جهان است. گردشگری ابزاری برای دیپلماسی عمومی و توسعه بین‏الملل و پاسخی است قدرتمند برای چالش‏های جهانی و تروریسم. بررسی مطالعه‏های پیشین نشان می‏دهد: گردشگری نه تنها از صلح بهره می‏برد، بلکه خود نیرویی حیاتی برای گسترش صلح در بین ملت هاست. هدف اصلی این پژوهش، بررسی شدت اثرات توسعه گردشگری بر شاخص‏های صلح جهانی، اولویت بندی‏ این اثرات و مقایسه شدت این اثرات در سطح جهانی و در ایران است. برای پاسخ به پرسش‏های تحقیق، از جامعه خبرگان و مدیران بخش‏های گوناگون صنعت گردشگری شهر تهران 44 نفر به‏عنوان نمونه انتخاب و از طریق مصاحبه و پرسشنامه، مورد پرسش قرار گرفتند. داده‏های جمع‏آوری شده به‏کمک روش‏های استنتاجی آمار تحلیل شدند. نتایج، نشان‏دهنده اثرات متنوع گردشگری در جهان و افزون بر این، پتانسیل اثر گذاری با شدت زیاد (3/3) گردشگری بر شاخص‏های جهانی صلح و با شدت کم (3/1) در ایران ارزیابی می‏شود. اولویت بندی اثرات توسعه گردشگری بر شاخص‏های صلح در جهان نشان می‏دهد که دو شاخص احترام به حقوق بشر و ارتباط با کشورهای همسایه در اولویت قرار دارند. نتایج نشان می‏دهد که از نظر کارشناسان اختلاف معناداری بین شدت اثرات توسعه گردشگری بر شاخص‏های صلح در ایران و جهان وجود دارد.