شکل دهی ورق، یکی از مهمترین روش های تولید می باشد. خصوصیاتی چون انعطاف پذیری، کمیِ وزن، قابلیت شکل پذیری زیاد، پرداخت خوب سطح و هزینه ی پایین تولید قطعاتی که با استفاده از این روش ها تولید می شوند، باعث توسعه و گسترش دامنه ی کاربرد این روش ها و تنوع تولیدات حاصل از آن-ها شده است. در این راستا، فرآیند کشش عمیق یکی از روش های شکل دهی ورق بوده که امروزه به عنوان یک فرآیند تولیدی جهت ساخت قطعاتی نظیر بدنه ی خودرو، هواپیما و همچنین ساخت قسمت-های مختلف لوازم خانگی، الکترونیک و ... مورد استفاده قرار می گیرد. این فرآیند به لحاظ پیچیدگی و حساسیت فراوان، دقت محاسباتی بالایی را در طراحی و ساخت قالب های آن می طلبد. در غیر این صورت ورق در حین شکل دهی، به دلیل عدم کنترل صحیح جریان فلز تحت تغییر شکل ، دچار عیوبی نظیر چین خوردگی و یا پارگی خواهد شد. در این پژوهش سعی شد که با اعمال ارتعاشات التراسونیک به گلوئی ورودی ماتریس، نیروی مورد نیاز جهت شکل دهی ورق فولادی st12 به ضخامت 5/0 میلیمتر را کاهش داده و نسبت حد کشش ورق را افزایش داد. برای این منظور با استفاده از آنالیز تحلیلی و شبیه-سازی فرآیند به روش المان محدود و همچنین انجام آزمایش های تجربی، نتایج حاصله در شرایط با و بدون ارتعاشات التراسونیک با یکدیگر مقایسه شد. نتایج این مقایسه نشان داد که با اعمال ارتعاشات التراسونیک، نیروی شکل دهی در شبیه سازی 8/10% و در حالت تجربی 3/11% کاهش یافت و نیز نسبت حد کشش در شبیه سازی با 5/9% افزایش از 1/2 به 3/2 و در حالت تجربی با 5/4% افزایش، از نسبت حد کشش 2/2 به 3/2 افزایش یافت.