بر اساس رویکرد بدیع فوکو،قدرت که ماهیتی منتشر دارد را نه فقط در نهاد متمرکز حکومتی که باید در سطوح خرد و در دینامیسم روابط بشری یافت. از این رو قدرت در هر زمان ومکانی فعلیت می یابد . در همین راستا اصطلاح هتروتوپیا به معنای دگرمکان نیز از سوی این اندیشمند در جهت تحلیل روابط قدرت در زمینه هدایت مکان ها بکار گرفته می شود. به زعم وی با شکل گیری انواع دگرمکانها،جهان مدرن به فضایی شبکه ای تبدیل شده است که خود امکانی است در جهت انتشار هرچه بیشتر قدرت. حال با نظر به این که به زعم فوکو سینما خود یک هتروتوپیاست می توان به شمار قابل توجهی از آثار سینمایی اشاره کرد که علاوه بر آن که خود بازتابی بصری از ویژگیهای هتروتوپیا هستند، منطق حاکم بر مناسبات آن ها نیز منطبق بر برداشت فوکویی از گفتمان قدرت است. به همین منظور طی این رساله تلاش بر این است که ضمن بررسی ویژگی های هتروتوپیایی سه اثر به نام های داگویل، پرواز بر فراز آشیانه فاخته و فارنهایت 451، به تحلیل گفتمان قدرت و مناسبات آن از منظر فوکو پرداخته شود.