این مطالعه طبق روش تعریف شده iso 2631 ، هنگامی که راهبران مشغول انجام فعالیت معمول روزانه بودند انجام گردید. در این مطالعه توصیفی مقطعی 45 قطار بررسی شدند و مواجهه راهبران مترو با ارتعاش تمام بدن و شوکهای تکراری و همچنین سایر شاخص های ارتعاشی در طول شیفت کاری روزانه ارزیابی شدند. طبق استاندارد های iso 2631 -1,5 میزان شتاب موثر، فاکتور قله، شتاب پیک، vdv و همچنین شاخصهای ارائه شده اخیر sed و r (که معیاری جهت تخمین آسیب ستون فقراتی است.) اندازه گیری و محاسبه شدند. نتایج بیان می دارد که مواجهه راهبران با ارتعاش تمام بدن طبق روش پایه ارزیابی ارتعاش تمام بدن، غیر از دو مورد در مابقی موارد پائین تر از ناحیه هشدار بهداشتی تعیین شده توسط استاندارد قرار داشت و بر طبق معیار vdv 11 مورد بالاتر، 18 مورد در ناحیه هشدار بهداشتی و مابقی پائین تر از حد مذکور قرار داشتند. همچنین ارزیابی بر اساس شاخص sed نشان داد که به ترتیب 9، 11 و 25 راهبر بالاتر، در ناحیه هشدار و پائین تر از hgcz قرار داشتند و نیز بر طبق شاخص r فقط 1 مورد بالاتر از ناحیه هشدار بهداشتی، 4 مورد در محدوده hgcz و مابقی 40 مورد پائین تر از حد مذکور قرار داشتند. بررسی نتایج بیان می دارد که تفاوت های متعددی میان شاخص های ارائه شده توسط استاندارد وجود دارد که بر این واقعیت تاکید می کند که برخی از این معیار ها حد ایمنی را جهت ارزیابی ارتعاش نشان نمی دهند.