قانون هدفمند کردن یارانه ها، یکی از پر حاشیه ترین قوانین بعد از انقلاب بوده است. با پیش بینی هدفمندی یارانه ها در این قانون، حساسیت راجع به آن زیاد گردید. در فصل بررسی حقوقی این قانون؛ ضمن بیان تفاوت میان «قانون نگاری» و «قانون گذاری»؛ با استناد به اصول و قواعد حاکم بر تقنین، میزان مطابقت این قانون با بایسته های قانون گذاری و قانون نگاری مورد بررسی قرار گرفته است و به بیان اصول بنیادینی چون اصل لزوم وجود عدالت، اصل لزوم وجود انسجام بیرونی، اصل قابلیت اجرایی، اصل نام گذاری شایسته قانون، اصل صراحت و ساده نویسی، اصل بیان یک پیام در هر ماده و اصل وجود نظم ساختاری پرداخته شده است. در موارد بسیاری این قانون در بوته نقد قرار گرفته و پیشنهاد به اصلاح آن نیز شده است و نگارنده موارد نقض و قوت این قانون را از دیدگاه حقوقی بیان نموده است. در فصل سوم؛ با استفاده از یافته های جرم شناختی، تأثیر قانون هدفمند کردن یارانه ها بر کاهش یا افزایش نرخ جرم مورد بررسی قرار گرفته است. در این رابطه کاهش فاصله طبقاتی، کاهش فقر و افزایش اشتغال به عنوان اهرم های کاهش دهنده نرخ جرم و تحریص و ترغیب به بیان خلاف واقع، سرقت های خاص و بحران اقتصادی و تورم در کوتاه مدت به عنوان عوامل افزایش جرم مطرح گردیده اند و در آخر چنین نتیجه گیری شده که وجود برخی نابسامانی ها در کوتاه مدت قطعی است و بر دولتمردان است که با تدابیر خاص و پیشگیرانه آثار آن را کمتر و از افزایش نرخ جرم جلو گیری نمایند.