زمینه: نقش استرس در آغاز، تداوم و عود اعتیاد پس از درمان ، در بررسی های گوناگون مورد تایید قرار گرفته است و بر این نکته نیز تاکید شده است که استرس به خودی خود باعث شروع وابستگی به مواد و یا عود پس از درمان نمی شود، بلکه نبود مهارت های مقابله ای مناسب در رویارویی با استرس در این زمینه موثر است. هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر ارتقاء کیفیت زندگی و پیشگیری از عود مردان وابسته به مواد انجام شده است. روش پژوهش: در یک طرح آزمایشی، 30 نفر از افراد وابسته به موادی که در مرکز اجتماع درمان مدار شهر اصفهان مقیم بودند، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) بررسی شدند، گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری قرار گرفتند و گروه گواه درمان خاصی دریافت نکردند. همه شرکت کنندگان در پژوهش در آغاز، پایان و سه ماه پس از پایان آموزش، پرسش نامه کیفیت زندگی (sf-36) را تکمیل کردند و بوسیله آزمایش ادرار مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها، روش های آمار توصیفی، آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون خی دو به کار برده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که در دو گروه از نظر ارتقاء کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود دارد و گروه آزمایش هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری نمرات بالاتری در کیفیت زندگی کسب کرده بودند (05/0>p). نتایج آزمون خی دو نیز گویای معنی دار بودن تفاوت دو گروه از لحاظ میزان عود در مرحله پیگیری بود (05/0>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر ارتقاء کیفیت زندگی و پیشگیری از عود موثر است.