امروزه یکی از راه حل های نوین به منظور ساخت سیستم های کاربردی سازمانی، راه حل مبتنی بر سرویس است .معماری سرویس گرا ( soa)، ساخت برنامه های کاربردی انعطاف پذیر و سست پیوند را آسان کرده و سالیان زیادی است که به عنوان مسیر اصلی تمرکز علمی و صنعتی برای توسعه ی سرویس های وب عرضه شده است، بنابراین این معماری ، به عنوان یک فاکتور اساسی برای قابلیت همکاری در سازمان مطرح می شود .مفهوم سرویس در معماری سرویس گرا، به راحتی تطابق نیاز با قابلیت های سازمان را فراهم می کند. امروزه گرایش سازمان ها به سمت استفاده از سرویس گرایی به جای استفاده از برنامه های کاربردی روز به روز در حال افزایش می باشد. همچنین وجود درگاه برای سازمان ها و ارائه خدمات سازمان در قالب سرویس های وب، امکان استفاده سریع و آسان کاربران از این خدمات سازمانی را، به وسیله اینترنت فراهم کرده است زیرا سرویس های اصلی و اولیه سازمان در قالب سرویس های وب و از طریق درگاه سازمان در دسترس کاربران قرار می گیرند .به منظور پاسخ گویی هرچه بیشتر نیازهای تقاضا شده یا تطبیق سریع سرویس ها با نیازمندی های تغییر یافته، ترکیب سرویس ها، در جهت بهره برداری از قابلیت چندین سرویس در دسترس و موجود در سازمان و یا سازمان های دیگر و برای دسترسی به هدفی با ارزش افزوده، استفاده می شود. در همین راستا، راحتی ترکیب سرویس ها و ساخت سرویس مرکب به عنوان قابلیتی اساسی در معماری سرویس گرا، مطرح می شود .روش ها، دیدگاه ها و زبان های گوناگونی برای ترکیب سرویس های وب ارائه شده اند. لذا پس از شرح مفاهیم مربوط به سرویس های وب و روش ها و دیدگاه های موجود و نیز مدل های ترکیب این سرویس ها، به بررسی روش های ارائه شده پرداخته و در ادامه با در نظر گرفتن چالش های مطرح ، به معرفی مدلی پیشنهادی برای بهبود و رفع کاستی های روش های معرفی شده می پردازیم.