در این تحقیق تاثیر پروبیوتیک پروتکسین و اسید فرمیک بر عملکرد و سیستم ایمنی تعداد 200 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نژاد کاب500 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و تعداد 10 مشاهده در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمار 1 به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد و از جیره پایه استفاده نمود. تیمارهای 2 و 3 به ترتیب از جیره های حاوی gr/kg1/0 پروبیوتیک پروتکسین و 8/0% اسید فرمیک و تیمار4 از جیره حاوی gr/kg1/0 پروبیوتیک پروتکسین و 8/0% اسید فرمیک بصورت مخلوط در دان استفاده کردند. نتایج نشان داد که مصرف هیچ یک از مواد آزمایشی برافزایش وزن زنده تاثیر معنی داری نداشت. اما در دوره های رشد و پایانی مصرف خوراک روزانه تحت تاثیر پروبیوتیک و اسید فرمیک نسبت به گروه شاهد کاهش یافت، کمترین میزان مصرف خوراک مربوط به تیمار پروبیوتیک بود که نسبت به تیمار شاهد تفاوت آن معنی دار بود(05/0p<). اما در کل دوره تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک نداشت. کاهش خوراک مصرفی روزانه، باعث کاهش ضریب تبدیل غذایی و در نتیجه بهبود در عملکرد جوجه ها شد(05/0p<). مصرف پروتکسین و اسید فرمیک باعث افزایش ایمنی سلولی به تزریق فیتوهماگلوتنین و افزایش وزن بورس فابریسیوس و تیموس شد(05/0p<). همچنین پروتکسین باعث افزایش معنی داری در تیتر آنتی بادی anti-srbc کل شد (05/0p<). در حالی که بر تیتر igg و igm تاثیر معنی داری نداشت. مصرف اسید فرمیک در شاخص های ایمنی هومورال تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نشان نداد. این تحقیق نشان داد که پروتکسین باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک مصرفی از طریق کاهش مصرف خوراک و افزایش سیستم ایمنی سلولی و هومورال شد، اما اسید فرمیک تنها باعث بهبود ضریب تبدیل و سیستم ایمنی سلولی شد و نسبت به گروه شاهد تاثیر آن معنی دار بود و بر ایمنی هومورال تاثیر معنی داری نسبت به تیمار شاهد نداشت.