انقلاب مشروطه بر همه ساختارهای اجتماعی – سیاسی جامعه ایران تأثیرات شگرفی بر جای گذاشت. شعر و ادب نیز از این تحولات بی تأثیر نبود. در این دوره، اگر چه قوالب شعری گذشته تا حدود زیادی حفظ شد، اما محتوا و درون مایه ادبیّات منظوم به مدد شعرایی چون فرخی یزدی، علی اکبر دهخدا، ملک الشّعرای بهار، میرزاده عشقی و دیگران کاملا دگرگون گردید و مضامین جدیدی مانند آزادی، وطن، انقلاب و کارگر در شعر این دوره جاری شد. در این میان فرخی یزدی به عنوان یکی از آزادی خواهان و شعرای انقلابی این دوره، نقش مهمی در تحوّلات ادبی عصر مشروطه داشته است. این تحقیق که در پنج فصل تنظیم شده، به بررسی سبک شعری و تحلیل اندیشه های این شاعر انقلابی پرداخته و ویژگی های ادبی، فکری و زبانی غزلیات وی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت که بسامد بالای تشبیه در شعر فرخی را باید به عنوان یک ویژگی سبکی بارز وی به شمار آورد. از نظر مختصات زبانی، فرخی در شعر خود کوشیده است که مطابق فهم و درک عوام بگوید و بنویسد و به همین دلیل زبان شعر او بسیار ساده و عامیانه است. استفاده از واژگان کهن فارسی، توجه به ایران باستان و تلمیحات اساطیری و مفاخره در اشعار وی را می توان از دیگر ویژگی های سبک شعری فرخی یزدی به شمار آورد.