در دنیای امروز که بیش از 75 درصد مردم جهان در شهرها زندگی می کنند، شهرهای جدید نقش عمده ای در برنامه ریزی شهری جهت اسکان شهرنشینان ایفا می کنند. شهرهای جدیدی که وقتی صحبت از آن ها به میان می آید، ذهن انسان به سمت آرمان شهرهایی مطابق با تفکرات بدیع شهرسازی- شهرهایی با فضاهای امن، با کانون های قوی اجتماعی و ... سوق پیدا می کند. ولی در واقعیت چنین شهرهایی وجود ندارد. برنامه ریزان و طراحان شهری توجه خود را صرفا جهت رسیدن به اهداف و مقاصد کمی اولیه در پروسه برنامه ریزی شهرهای جدید معطوف داشته اند و برنامه ریزی جهت ارتقا کیفیت فضاها و توجه به مسائل کیفی در این شهرها در زیر سایه سنگین برنامه ریزی کمی قرار گرفته است. از جمله فضاهای مهم موجود در شهرهای جدید، فضاهای عمومی است، فضاهایی که در اطراف ما وجود دارند و بخش اعظمی از زندگی روزمره شهری ما را تشکیل می دهند، فضایی که کودکان ما در آن مشغول به بازی و تفریح اند و ما هر روز برای رفتن به محل کار، منزل، مدرسه، دانشگاه و ... از آن عبور می کنیم. با توجه به اینکه فضاهای عمومی ما را کاملا در بر گرفته اند و می تواند نقش مهمی را در ایجاد حس تعلق مردم نسبت به محیط زندگی خود ایجاد کند. توجه به کیفیت این فضاها می تواند تاثیر به سزایی بر جنبه های مختلف زندگی ما از جمله حیات مدنی، تعاملات اجتماعی، سلامت روانی و فیزیکی و ... داشته باشد. در این تحقیق، با هدف ارزیابی عوامل موثر بر کیفیت فضاهای عمومی شهرهای جدید، سعی بر آن است که با شناخت مفهوم کیفیت فضاهای عمومی، بررسی و مطالعه ادبیات و تجربه های جهانی مربوطه، معیارها و زیرمعیارهای موثر بر کیفیت فضاهای عمومی شهرهای جدید شناسایی شده تا بتوان با سنجش و ارزیابی آن ها در محدوده مورد مطالعه به هدف تحقیق دست یافت. روش انجام این تحقیق، بر مبنای استفاده از آزمون های آماری اسمیرنوف کولموگروف، t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون فریدمن و تحلیل عاملی می باشد. در نهایت پس از انجام تحلیل های آماری، سطح کیفی فضاهای عمومی شهر جدید پرند، پایین تر از حد متوسط ارزیابی گردید و وجود رابطه معنادار بین معیارهای مورد استفاده در تحقیق و متغیر وابسته کیفیت فضاهای عمومی تایید گردید.