عارف قزوینی و فرخی یزدی دو تن از چهره های شعری دوره ی مشروطه هستند که با حوادث ورخدادهای عصرخویش پیش می روند. آنها با سلاح شعرخویش علیه بیدادگریها وظلم وستمهای دوران خود به مبارزه بر می خیزند. از همان آغاز، طرفداری خود را از نهضت مشروطه اعلام می کنند و این موضوع را در شعر خود انعکاس می دهند. بعداز استقرار مشروطیت با عوامل استبداد داخلی و خارجی به مبارزه ی خود ادامه می دهند. در این راه سختیها و رنج های فراوانی متحمل می شوند، ولی دست از مبارزه ی خود بر نمی دارند. سرانجام نیز یکی به دست دژخیمان درزندان کشته می شود و دیگری محکوم می شود که در تبعید وتنهایی و انزوا جان بسپارد. شعرفرخی و عارف وظیفه ی خطیر بیداری توده ی مردم را به دوش خود می کشد. جهان بینی آنها براساس حوادث و مقتضیات زمان شکل می گیرد، در واقع آنها فرزند زمان خویشتنند. مضمون اشعار آنها بر محور موضوعاتی چون آزاد، وطن، دفاع ازطبقه ی رنجبر، مبارزه با جهل و خرافات انتقادهای اجتماعی و. . . می چرخد. از مقایسه ی اندیشه های سیاسی، اجتماعی واعتقادی آنها به این نکته پی خواهیم برد که نقاط اختلاف زیادی میان آنها وجود دارد؛ کما اینکه نقاط اشتراک میان اندیشه ی آنها نیز کم نیست. واژگان کلیدی: فرخی یزدی، عارف قزوینی، شعر مشروطه، اندیشه های سیاسی، اجتماعی، اعتقادی، ادبیات مردمی