تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر پروتکل حرکت درمانی و ماساژ بر کاهش علائم ناشی از کوفتگی عضلانی تاخیری انجام گرفت. به این منظور 30 دانشجوی دخترسالم و غیر ورزشکار ،بدون سابقه ی بیماری های مفصلی و قلبی_عروقی با دامنه سنی (25-18) سال انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. روش مطالعه در پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با دو گروه کنترل و تجربی و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. در این تحقیق پس از انجام پروتکل ایجاد کوفتگی عضلانی تاخیری، آزمودنی ها در گروه تجربی تحت پروتکل حرکت درمانی و ماساژ قرار گرفتند و گروه کنترل تحت هیچ نوع درمانی قرار نگرفتند.قبل و بعد از انجام تست ( به مدت 5 روز) میزان دامنه ی حرکتی، میزان درد و میزان قدرت عضلانی هر یک از آزمودنی ها در هر دو گروه اندازه گیری شد . برای تجزیه و تحلیل داده ها از اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های حاصل از این تحقیق نشان داد که پروتکل حرکت درمانی و ماساژ ‍ بردامنه ی حرکتی مفاصل زانو(اکستنشن،فلکشن) و مچ پا( دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن) تاثیر معنی داری ندارد (05/0<p) پس از اعمال پروتکل حرکت درمانی و ماسا‍ژ ، کاهش معنی داری در میزان درد ناشی از کوفتگی عضلانی در گروه تجربی مشاهده شد (05/0p<) همچنین، حرکت درمانی و ماساژ بر قدرت عضلانی اندام تحتانی تاثیر معنی داری ندارد (05/0<p) در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان داد که پروتکل حرکت درمانی و ماساژ درد عضلانی ناشی از کوفتگی عضلانی تاخیری را کاهش می دهد اما در بهبود قدرت و دامنه ی حرکتی تاثیری ندارد. لذا پیشنهاد می شود از پروتکل حرکت درمانی و ماساژ برای کاهش درد عضلانی استفاده شود.