حریم خصوصی به عنوان یکی از مهمترین مصادیق حقوق بشر، قلمرویی از زندگی اشخاص است که آن شخص انتظار دارد تا دیگران بدون رضایت وی به اطلاعات راجع به آن دسترسی نداشته یا به آن وارد نشوند یا بر آن نگاه یا نظارت نکنند و یا در آن قلمرو وی را مورد تعرض قرار ندهند. با رشد و توسعه جوامع و ظهور فن آوری های نوین، قلمرو نقض حریم خصوصی به طرز چشمگیری گسترش یافته است از این رو حمایت از حریم خصوصی به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشری از ضرورتهای جامعه امروز به شمار می رود. حمایت مدنی از حریم خصوصی، یکی از بخشهای جدایی ناپذیر حمایت از این حق است که در نظامهای حقوقی مختلف به انواع مختلفی اعمال می شود ولی در حقوق ایران حمایت های لازم از آن صورت نگرفته است. بنابراین با توجه به خلأ قانونگذاری در این حوزه، حریم خصوصی در معرض تهدید جدی قرار دارد که باید با توجه به قوانین موجود و با اتخاذ تدابیر حقوقی مناسب به حمایت از آن پرداخته شود. در این میان، حقوق مسئولیت مدنی ازطریق نوع واکنشی که به نقض حریم خصوصی دارد، می تواند بر روی وضعیت حریم خصوصی اثرگذاشته و از این طریق به حمایت یا تضعیف آن بپردازد. مطابق قواعد مسئولیت مدنی، چنانچه بر اثر نقض حریم خصوصی خسارت های مادی یا معنوی به اشخاص وارد شده باشد، زیان دیده می تواند جبران همه ی خسارت های خود را مطالبه کند. در اغلب موارد خسارتی که در نتیجه نقض حریم خصوصی به اشخاص وارد می شود به صورت لطمه به عواطف و احساسات آن ها می باشد که باید به شیوه مناسبی جبران گردد. واژگان کلیدی : حریم خصوصی، نقض حریم خصوصی، حمایت از حریم خصوص