در این پایان نامه سعی شده ارزیابی طرح هادی شهر شاندیز پس از اجرا مورد ارزیابی قرار گیرد. ضعف مدیریت و عدم اجرای طرح جامع پس از گذشت 3 سال از اتمام طرح هادی اولیه و اطلاق آن بعنوان شهر نمونه گردشگری طبق مصوبه هیات وزیران، به همراه نبود مدیریت یکپارچه و متوازن و همچنین عدم طرح های فرادست ، کالبد این شهر رادستخوش تغییر کرده است. در این تحقیق،نظریه توسعه پایدار بعنوان زمینه نظری تحقبق،و روش ارزیابی کمی و کیفی بعنوان روش تجزیه و تحلیل مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که در شرایط موجود، مساحت کاربری های شهر شاندیز با توجه به سرانه ها و استاندارد کاربری ها(مسکونی،پذیرایی،تجاری)دارای افزایش چشمگیر و کاربری های(آموزشی و ورزشی و فضای سبز)دارای کمبودفضا هستند.همچنین تغییرکاربری باغات طی سالیان اخیربسیار شدید بوده و 16هکتار از این اراضی از بین رفته است. در تحلیل کیفی کاربری اراضی شهر با استفاده از نرم افزار arc gis و با استفاده از مدل فاصله( distance)و تحلیل فضایی ( spatial analyze) و با توجه به شاخصهای ارزیابی (مطلوبیت، ظرفیت، سازگاری)، نتایج حاصل بیانگر آن است که مکان گزینی کاربری های این شهر از نظر مطلوبیت در شرایط نسبتاً مطلوب قرار داشته، در عین حال به لحاظ سازگاری، گرچه چگونگی استقرار کاربری ها نسبتاً سازگار بوده ولی در تحلیل ظرفیت، کاربری های ورزشی،بهداشتی_درمانی وتا حدودی تجاری وآموزشی خارج از شعاع مفید دسترسی قرار داشته است. اینک یافته های این تحقیق بیانگر آن است که با توجه به اینکه شهر شاندیز آماده دومین توسعه کالبدی خود می باشد،و زمینه توسعه و گسترش فیزیکی آن بسیار میرود ، لذا توجه به ایجاد تسهیلات و استقرار منطقی کاربری ها با تاکید بر شاخص ها و استانداردها، تخصیص فضاهای مورد نیاز و توزیع مکانی_فضایی مناسب آن، جهت رفع کمبودهای آتی شهر باید در اولویت برنامه ریز ی ها قرار گیرد .