با توجه به افزایش ظرفیت پذیرش دانشگاه ها و وجود نظریه ها و شیوه های جدید آموزشی به نظر می رسد فضاهای آموزشی با ویژگی های متفاوت تری مورد نیاز خواهد بود و اجرای شیوه های جدید آموزش تغییراتی را در محیط آموزش ایجاد خواهد کرد. هدف از تدوین و بررسی موضوع مورد نظر، ارائه راهکارهایی در جهت طراحی فضای آموزشی مبتنی بر روش های آموزشی نوین می باشد. در این راستا ابتدا لازم است تا مفاهیم بنیادینی همچون یادگیری، آموزش، نظریه های یادگیری و روش های مختلف آموزش (شامل معلم-محور و یادگیرنده-محور و زیرمجموعه های آن) مورد بررسی قرار گیرد تا چگونگی فضاهای متناسب جهت اجرای شیوه های مختلف موجود آموزش مشخص گردد. برای یافتن راهکار مناسب، می بایست چگونگی آموزش فعلی معماری در دانشکده های معماری ایران بررسی گردد. ضمناً، شناخت تحولات آموزش در جهان و ایران و بررسی نقاط ضعف و قوت آن، کمکی در جهت طراحی محیط-های یادگیری جدیدی خواهد بود که بازگو کننده سرعت تغییرات در حال اتفاق و نیازهای جامعه امروزی ایران باشد. این گزارش سعی دارد ضمن اشاره اجمالی به عوامل موثر بر طراحی محیط های یادگیری، چگونگی تأثیر اجرای شیوه های آموزش (شامل معلم-محور و یادگیرنده-محور) بر کالبد محیط یادگیری و اهمیت فضاهای انعطاف پذیر را توضیح دهد. باید دقت داشت در بررسی استانداردها و ضوابط محیط های آموزشی، هدف، تعیین فضاهایی است که قابلیت اجرای شیوه های مختلف آموزش را داشته باشد. در انتها، ضمن ارائه طرح و ایده های طراحی، فضاهای آموزشی انعطاف پذیر، به عنوان پاسخی مناسب در جهت تحقق روش های مختلف آموزشی پیشنهاد می گردد.