چکیده زمینه و هدف: شواهد متعددی تغییر در کنترل پاسچر بیماران مبتلا به کمردرد را نشان می دهند. با توجه به نقش عوامل شناختی در کنترل پاسچر هدف این مطالعه مقایسه اثر نیاز های توجهی در کنترل پاسچر پویا در افراد با و بدون کمردرد غیر اختصاصی مزمن بود. روشها و مواد: در این مطالعه سه عاملی مختلط، 15 بیمار مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن (13زن و 2 مرد) و 15 فرد سالم که از لحاظ سن، جنس، قد و وزن با هم جور شده بودند، به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده انتخاب گردیدند. آزمون های تعادلی پویا بر روی 3 سطح دشواری پاسچرال مختلف (سطح 5 ثباتی چشم باز، سطح 5 ثباتی چشم بسته و سطح 3 ثباتی چشم بسته) با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس در دو حالت با و بدون تکلیف شناختی استروپ شنیداری از کلیه آزمودنی ها اجرا گردید. همچنین در گروه بیماران مبتلا به کمردرد نمره دو پرسشنامه odi و rdq محاسبه شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس سه طرفه مختلط و آزمون همبستگی استفاده شد. یافته ها: اثر متقابل سطح سلامتی و دشواری تکلیف شناختی در سطح 5 چشم بسته برای هر سه شاخص ثباتی قدامی خلفی، طرفی و کلی معنی دار بوده یعنی در بیماران با انجام تکلیف شناختی افزایش معنی داری در شاخص های ثباتی قدامی خلفی، طرفی و کلی دیده شد. در حالیکه چنین افزایشی در گروه سالم رخ نداد. و در سایر سطوح دشواری تکلیف پاسچرال غیر معنی دار شد. همچنین بین بعضی از شاخص های ثباتی با نمرات پرسشنامه های odi و rdq همبستگی مثبت متوسطی مشاهده شد. نتیجه گیری: اختلالات کنترل پاسچر در بیماران مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن به شرایط مختلفی از جمله دشواری تکلیف پاسچرال و دشواری تکلیف شناختی بستگی دارد. بعلاوه توانایی کنترل پاسچر در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می تواند عاملی در تعیین سطح ناتوانی بیمار باشد. کلید واژه: کمردرد، تکلیف دوگانه، پاسچر، آزمون استروپ شنیداری