احمد شوقی ،شاعر چیره دست وتوانای قرن 12، در بحبوحه ی زندگانی پر فراز ونشیب ادبی وسیاسی خود به مقامی عالی ورفیع دست یافت .شایستگی و لیاقت او به تبحر وموشکافی ادیبانه و دقتش در زبان عربی باز می گردد، وی با به کار گیری سرمایه ی ارزشمند در عصر مطالعات ادبی واندیشه های پر محتوای خود توانسته است از مفردات و واژه های قرآنی در جا های مناسب ودر لابه لای اشعار خود استفاده نماید. شعر احمد شوقی آینه ای است که آثار قرآن ومتون دینی در آن نمایان است. او به عنوان شاعر نامی جهان عرب در این راستا شهرت یافته است. سرمایه ای سرشار از کلمات و مفردات این زبان وتسلط کافی بر کنایات و مجازات و استعارات در اشعار و قصاید او به خوبی نمایان است. وی در سرمایه لغوی خود نه تنها اقتباسات قرآنی بلکه اصطلاحاتی از احادیث نبوی در لابه لای اشعارش به چشم می خورد که نشانگرآگاهی او از احادیث نبوی است البته برای غنای مفردات وجمال تعبیر، وگرنه او فرصتی برای تزکیه نفس و تقویت روح معنویت در خود را نداشته است، گرچه به اخلاق اهمیت زیادی می دهد ومی گوید اخلاق در دین اسلام جایگاهی بس والا دارد ومعتقد است که عقاید یک امت منوط به بقای اخلاق آن است. در این پژوهش آیات، کلمات و مفاهیم قرآنی مورد استفاده در اشعار وی و همچنین ترجمه فارسی آنها به همراه اصل آیات قرآنی استفاده شده در اشعارش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.