ساختار سرمایه ترکیبی از بدهی و حقوق صاحبان سهام است که شرکت ها با آن تأمین مالی دارایی های خود را انجام می دهند. انتخاب بین بدهی و حقوق صاحبان سهام تحت تأثیر عوامل داخلی و خارجی است که بر ساختار سرمایه شرکت تأثیر می گذارد. هدف از مدیریت ساختار سرمایه، مشخص کردن ترکیب منابع مالی به منظور به حداکثر رساندن ثروت سهامداران شرکت است. مدیران مالی از طریق استفاده از ترکیب های مختلف ساختار مالی تاثیر آن را بر ثروت سهامداران می سنجند. با توجه به جنبه های کیفی ساختار سرمایه شرکت های با فناوری بالا، در می یابیم که سرمایه گذاری های فراوانی در این شرکت ها صورت گرفته است. به نظر می رسد رفتاری غیر منطقی درون جامعه سرمایه گذاری وجود دارد. بنابراین ضروری به نظر می رسد که ساختار سرمایه شرکت های با فناوری بالا با شرکت های سنتی مقایسه شود. مطالعات کمی در باب مقایسه بین مدل های خطی و غیر خطی برای اهرم شرکت با صنایع مختلف صورت گرفته است. از این رو، مقایسه مدل غیر خطی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی با مدل خطی همچون تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه برای یافتن پیش بینی های بهتر ضروری و با اهمیت جلوه می دهد. هدف اصلی این تحقیق بررسی معیارهای ساختار سرمایه شرکت های با فناوری بالا و سنتی و همچنین مقایسه توان پیش بینی شبکه عصبی مصنوعی و تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه می باشد. برای این منظور شرکت های جامعه آماری پس از انتخاب به روش حذفی بر اساس تعیریف سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی شرکت ها به دو گروه شرکت های با فناوری بالا و سنتی تقسیم شدند. در این تحقیق 378 شرکت برای دوره زمانی 88-1383 انتخاب گردید و با استفاده از مدل رگرسیون خطی چندگانه و همچنین شبکه عصبی مصنوعی داده های شرکت که به صورت سال- شرکت بودند مورد آزمون قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که مدل های نسبت بدهی و تصمیمات اهرم مالی در میان شرکت های با فناوری بالا و سنتی متفاوت می باشد. معیارهای ساختار سرمایه در هر دو صنعت با فناوری بالا و سنتی تفاوت معنی داری دارند. و همچنین مدل های غیر خطی ساختار سرمایه نسبت به مدل های خطی پیش بینی های بهتری انجام می دهند.