یک غشا مبادله کننده پروتون، در پیل سوختی، به عنوان یک الکترولیت جامد در آن به کار می رود که برای جدا کردن آند (هیدروژن) از کاتد (اکسیژن/هوا) سودمند است. تخریب غشاهای پرفلوئوروسولفونیک اسید (pfsa) در پیل های سوختی pem، یکی از عوامل مهم برای زمان ماندگاری آن به شمار می رود. از مطالعه منابع موجود، واضح است که تخریب شیمیایی غشا، مهمترین نوع تخریب است و از حمله رادیکال ها، که در طول عملکرد پیل های سوختی pem شکل می گیرند، ایجاد می شود. مدلی که در این پروژه توسعه پیدا کرده است، شامل شکل شیمیایی از تخریب می باشد. تشکیل پراکسیدها و رادیکال ها در پیل های سوختی pem، مورد ملاحظه قرار می گیرند. زیرا یک مرحله کلیدی در تخریب غشا محسوب می شوند. گروه های انتهایی cooh، می توانند در طی پلیمریزاسیون یا طی واکنش های شیمیایی تشکیل شوند که بسیار آسیب پذیرند و می توانند مورد حمله رادیکال های oh• قرار گیرند. سرعت تخریب به غلظت گروه های cooh و رادیکال های oh• بستگی دارد. بنابراین سرعت تخریب بر حسب زمان، در نواحی مختلف غشا، مدل سازی شده و تاثیر آن بر h2o/so3 = ?، که یک فاکتور مهم برای هدایت پروتونی محسوب می شود، بررسی شده است.