علی رغم توانایی انکارناپذیر مدل استاندارد ذرات بنیادی در توضیح مشاهدات فیزیکی صورت گرفته در حوزه ی انرژی های قابل دسترس، نارسایی های این مدل در موارد متعدد، انگیزه ای مهم برای یافتن مدل های تواناتر ورای آن را ایجاد نموده است. یکی از این مدل ها، مدل ابرتقارن می باشد که نتیجه ی پذیرفتن آن به عنوان یکی از تقارن های طبیعت، انتظار مشاهده ی ذرات هم جرم با ذرات شناخته شده ی موجود، اما با اسپینی کمتر به اندازه ی 1/2 است، به طوری که ذرات مزبور برهم کنش های پیمانه ای یکسانی با شریک های ابرتقارنی خود داشته باشند. عدم مشاهده ی چنین ذراتی در طبیعت، این نتیجه را به دنبال دارد که ابرتقارن باید به گونه ای شکسته باشد و بر این اساس آشنایی با مدل های ارائه شده برای شکست ابرتقارن از اهمیت بالایی برخوردار خواهند شد. موضوع این پایان نامه معرفی ابرتقارن، توضیح چگونگی نوشتن نظریه های ابرمتقارن، معرفی روش های شناخته شده ی شکست خودبه خود ابرتقارن و در نهایت، بررسی چند مثال ساده شامل مدل های گوناگون شکست ابرتقارن می باشد.