گیاهان یکی از بنیادی ترین ، عناصر شکل بخشی کهن الگو ها در ایران هستند . در هنر پارسی تجلی عناصر مختلف انسانی ، حیوانی و گیاهی را می توان به وفور نظاره گر شد، به همین منظور ، تلاش شده است در این رساله ، به بررسی گیاه به عنوان یکی از مقدس ترین ، عناصر موجود در هنر کهن پارسی بپردازیم. برای یافتن پاسخ مناسب به چرایی حضور نقوش بی بدیل گیاهی در جای جای هنر ایران به بررسی جایگاه گیاه در متون کهن ایرانی از جمله بندهش ، اوستا ، شاهنامه ، ارداویراف نامه ، درخت آسوریک پرداختیم ، گیاهان اساطیری را مورد مباحثه قرار داده ایم . همچنین به جایگاه گیاه در آفرینش و آیین ها پرداختیم و در آخر با بررسی گیاهان اسطوره ای ،( گیاهانی که به صورت نماد و با هدفی خاص در هنر قرار گرفته اند و نه به قصد تزیین ، با تاکیید بر نگاره ها ) به جایگاه ویژه ی آن ها در هنر پرداختیم. با مطرح کردن چیستی اسطوره و نماد ، می توان اسطوره ها و نماد ها را در متون انتخابی یافت ، در متون پیش از اسلام با اسطوره های گیاهی همچون درخت همه تخم ، ریواس ، گوکرن ، درخت واق و ...برمی خوریم و تجلی نقوش را بر روی آثار هنری دوره های مختلف قبل و بعد از اسلام شناسایی خواهیم کرد . و در آخربه شناساندن نقش ویژه ی گیاه در هنر و فرهنگ ایران به این مهم دست خواهیم یافت که هنر ایران آکنده از نقوش گیاهی است که به منظور های سمبلیک و نمادین تصویر شده است.