موریانه ( microcerotermes diversus silvestri (isoptera: termitidae زیان آورترین گونه موریانه در استان خوزستان (ایران) می‏باشد که به درختان، محصولات و همچنین وسایل چوبی در ساختمان خسارت می‏زند. امروزه کنترل موریانه‏های زیرزمینی در ایران به مقدار زیادی به کاربرد دائمی سموم کلره وابسته بوده است. به‏علاوه این آفت‏کش‏ها خیلی در دسترس نیستند و محدودیت‏های شدیدی روی کاربردشان وجود دارد. با توجه به اثرات مخرب سموم حشره‏کش و گرایش به استفاده از سموم ایمن، هدف از این تحقیق بررسی اثرات اسانس اکالیپتوس (eucalyptus camaldulensis var. camaldulensis dehneh.) روی دورکنندگی، بازدارندگی تغذیه‏ای، سمیت تدخینی، حفاظت چوب، رفتار تونل‏زنی موریانه m. diversus و همچنین دستیابی به یک روش کنترل موثر در قالب ترکیبات سازگار با محیط زیست می باشد. سمیت تماسی و گوارشی اسانس اکالیپتوس با کاربرد غلظت‏های 3/0% تا 6/1% (وزنی: حجمی) علیه موریانه m. diversus در آزمون‏های انتخابی و غیر اتتخابی بررسی شد. در این آزمون ها با افزایش غلظت اسانس، میزان مرگ و میر افزایش یافت و میزان تغذیه با افزایش غلظت اسانس کاهش یافت. آزمون تونل زنی با استفاده از روش های زیست سنجی لوله‏های آزمایشی در 2 ضخامت متفاوت از خاک تیمار شده در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی شد. در این بررسی بالاترین میزان مرگ و میر و دورکنندگی در غلظت‏های بالا و خاک تیمار شده با ضخامت 5 سانتی‏متر مشاهده شد. همچنین موریانه‏ها از تونل‏زنی در غلظت‏های 9/0%، 2/1% و 6/1% خودداری کردند. همچنین بررسی روند lt50 و lt90 در آزمایش‏ها ثابت کرد که با افزایش غلظت اسانس زمان لازم برای اثر کشندگی اسانس کاهش یافت. در بررسی اثر رفتاری اسانس اکالیپتوس با دستگاه بوسنج، کاهش رفت و آمد موریانه به انشعابات حاوی اسانس و اثر دورکنندگی آن برای موریانه در تمامی غلظت‏ها ثابت شد. در مجموع این تحقیق نشان می‏دهد که می توان اسانس اکالیپتوس را به عنوان یک سم کشنده با اثر تدخینی و دورکنندگی مناسب و عاملی در کاهش تغذیه موریانه m. diversus پیشنهاد کرد.

رشد روز افزون شبکه های مخابراتی، منجر به استفاده گسترده ایی از تکنولوژی های مانند فیبرنوری برای ایجاد اتصالات پایداری در شبکه ها شده است. تکنولوژی فیبرنوری به سرعت در تمامی شبکه های ارتباطی نفوذ کرده است. در شبکه های مخابراتی پایداری معمولآ به صورت درصد ترافیک باقیمانده برخی از عدم اتصال ها در بدترین حالت تعریف می شود. همچنین پایداری را می توان به عنوان خاصیتی در شبکه ها بیان کردکه ترافیک شبکه را به حالت اولیه برگردانده و آن را ترمیم و مولفه های آسیب دیده را جایگزین می کند. اکثر مدل هایی که تاکنون در شبکه ها مطرح شده اند پایداری شبکه را به صورت غیر مستقیم توسط ایجاد محدودیت های اتصال، که تعداد مشخصی مسیر بین یک جفت گره مجزا در شبکه فراخوانی می کند را تامین می کنند. در این پایان نامه تلاش شده که مدلی جدیدی که پایداری شبکه را به صورت مستقیم برحسب محدودیت های پایدار مورد توجه قرار داده اند، بیان گردد. در مورد فوق، سطح مجاز ترافیک در طول یک شبکه قطعی تحت شرایط مجاز مشخص می شود. مدل جدید شبکه را قادر می سازد تا به سطح غنی تری از شبکه های جایگزین نسبت به مدل های ارتباطی کنونی دست یابد. در اینجا به ارائه فرآیندی جهت محاسبه پایداری پرداخته و نیز مدل ریاضی از نوع برنامه ریزی صحیح آمیخته برای حل آن ارائه می شود و نهایتآ این مدل با استفاده از روش ریاضی تجزیه بندرز و روش های ابتکاری روی داده های دنیای واقعی حل می شود.