زهرا بیدریغ مهر مهرداد امیرنژاد مژدهی
مقدمه در عصر ارتباطات، که روابط فرهنگی و ملی، ملتها را به یکدیگر نزدیک نموده و آنها را در پیشبرد تمدن انسانی یکپارچه ساخته است، ضرورت تشکل های متنوع انسانی به منظور آگاهی از نظریات و تبادل افکار در سطوح مختلف امری ضروری و اجتناب ناپذیر است، و در این میان مراکز خاص بین المللی در برپایی این نشست ها به عنوان یک مقوله اساسی و مهم در زندگی بشر مطرح هستند. فرض بر این است که هرملتی دربرخوردبا دیگرملل تواناییهای خود را می سنجد و اصلی ترین ابزار برای رسیدن به این نتیجه رویارویی هرچه بیشترآنها میباشد، با توجه به اینکه گسترش روابط میان کشورها منوط به افزایش شناخت از یکدیگراست که این مهم به گسترش روابط بین المللی می انجامد، نکته دیگر اینکه امروزه حل چالش های جامعه بشری نیازمند استراتژی ها و مسئولیت های دسته جمعی و همکاری از طریق سازمان های بین المللی می باشد چرا که مساله صلح ، توسعه وحقوق بشر در مورد امنیت جوامع ، با یکدیگر مرتبط است و سازمان های بین المللی در این پدیده نقش مهمی ایفا می کنند. بنابراین هدف ای‍ج‍ادم‍ک‍ان‍ی م‍طلوب جهت برگزاری همایشها ، کنگره ها ، سمپوزیومهای ملی و بین المللی ، ای‍ج‍اد یک ف‍ض‍ای م‍ع‍م‍اران‍ه جهت ارای‍ه خ‍دم‍ات آم‍وزش‍ی و پ‍ژوه‍ش‍ی ؛ پ‍دی‍د آوردن ف‍ض‍ای‍ی م‍ن‍اس‍ب برای ح‍ف‍ظ ارت‍ب‍اط م‍س‍ت‍م‍ر(پیوند ملل) ودر کنار آنها هدف اصلی یافتن چارچوبهائی برای خلق معماری هماهنگ با هارمونی طبیعت و روح بخشیدن به ساختمان و زنده نمودن آن از طریق الگو برداری از طبیعت و بهره مندی از قوانین موجود در آن می باشد. آنچه مسلم است مسئولیت ناپذیری در برابر طبیعت منجر به بروز انواع تشتت های مختلف برای انسان امروز شده است. معماری به مرور زمان به بحر معلقی تبدیل می شود که اصیل ترین و اساسی ترین تکیه گاه خود- طبیعت- را از کف داده است. براستی آیا زمان آن نرسیده است که کرسی های تئوری پردازی در خصوص آشتی میان طبیعت و معماری فعال شوند و برای نجات روانی انسان معاصر به طبیعت نگاهی دوباره داشته باشیم؟ مطالعات حاضر از طریق منابع کتابخانه ای و نیز بازدیدهای میدانی در جهت دستیابی به اهداف ذکر شده ونیز پاسخگویی به سوال ذکرشده و اینکه: «چه خصوصیاتی در ساختار طبیعت وجود دارد که در تعامل با مغز باعث اغناء آن و تعادل روحی انسان می گردد؟ » انجام می شود.
