در این پروژه مطالعاتی که با هدف ساختار شناسی و آسیب شناسی و ارائه طرح مناسب حفظ و مرمت محراب مسجد جامع اورمیه صورت گرفت ابتدا شیوه معماری دوره ایلخانی که در آن محراب ساخته شده، پرداخته سپس به محل و منشا کاربرد آن که تعیین کننده نوع ساخت آن می باشد اشاره شده است . مطالعات فن شناسی حاکی از وجود ترکیبات عمده ای نظیر ژیپس، انیدریت و کانی های رسی در گچبری است.در ادامه با توجه به مطالعه آزمایشگاهی و تکنیک گچبری محراب و نتایج آزمایشگاهی sem و xrd و مقاومت مکانیکی مشخص شد که سازه محراب دارای استحکام کافی می باشد اما لایه های گچی محراب بر اثر عوامل مختلف دچار آسیب هایی همچون ترک و ریختگی شده و نیاز به مرمت دارند. همچنین مشخص شد که در ساخت محراب از تکنیک های مختلفی مانند استفاده از گچ تیز،گچ کشته و تکنیک قالبگیری استفاده شده است. مورد دیگر تفاوت بخشهای مختلف محراب با یکدیگر از لحاظ رنگ و خصوصیات فیزیکی بود که بررسی ها نشان از تعمیرات و الحاقات عمده در محراب در ادوار گذشته می باشد. در بخش آخر با توجه به نتایج فن شناسی و آسیب شناسی اثر راهکار مناسب جهت حفاظت و مرمت آن مانند استحکام بخشی اثر توسط رزینهای اکریلیکی و مرمت بخش های کمبود همچنین جلوگیری از آسیب های بعدی با محدود کردن دسترسی به آن و بازدیدهای دوره ای پیشنهاد داده شد