مجموعه پلوتونیک الوند در جنوب و غرب استان همدان و بین شهرهای اسدآباد، همدان و تویسرکان با وسعت تقریبی 400 کیلومتر مربع رخنمون دارد. توده گرانیتوئیدی الوند در بخش شمالی زون سنندج - سیرجان و در غرب ایران و جنوب شهر همدان واقع شده است. این توده از گرانیتوئیدهای پورفیری، گرانیتوئیدهای لوکوکرات و سنگ های نفوذی بازیک تشکیل شده است. سن سنجی جدید u-pb کانی زیرکن سن گابروهای الوند را 8/1 ± 5/166میلیون سال پیش، گرانیت های الوند را بین 9/0 ± 5/163 تا 6/0 ± 7/161 میلیون سال پیش و لوکوگرانیت های الوند را بین 3/1 ± 4/154 تا 7/2 ± 3/153میلیون سال پیش نشان می دهد. این مجموعه دارای انکلاوهای زیادی از جمله انکلاوهای مافیک، انکلاوهای سورمیکاسه، انکلاوهای میکروگرانولار مافیک، انکلاوهای میکروگرانولار فلسیک و انکلاوهای دگرگونی می باشد. با توجه به مطالعات ژئوشیمیایی محتوای بالاتر اکسیدهای mgo، mno، cao، tio2 و مقدار کمتر sio2 و بالاتر بودن نسبت مدال کانی های پلاژیوکلاز، بیوتیت و آمفیبول در آنها نسبت به سنگ میزبان سازگار است. دایک های سین پلوتونیک، انکلاوهای میکروگرانولار مافیک و زینوکریست های کوارتز از جمله شواهد مهم اختلاط ماگمایی در این مجموعه هستند. با توجه به نمودارهای تغییر گرانیت-های الوند و انکلاوهای موجود در آن و تفاوت روند ژئوشیمیایی انکلاوها و سنگ های میزبان، می توان گفت گرانیت ها از تبلور ماگمای بوجود آورنده انکلاوها بوجود نیامده اند. ماگمای سازنده انکلاوهای مافیک دانه ریز منشا? گوشته ای دارند، به داخل پوسته زیرین تزریق شده و با ذوب سنگ های پوسته ای، ماگمای گرانیتی ایجاد کرده اند. قرابت کانی شناسی که بین انکلاوها و گرانیتوئیدهای دربرگیرنده شان مشاهده می شود، نشان دهنده این است که طی اختلاط دو ماگمای مخلوط شده تا حدی به شرایط تعادل رسیده اند.

همزیستی میکوریزی یکی از مباحث مهم علوم زیستی می باشد. قارچ های میکوریز از طریق همزیستی با ریشه ی گیاهان باعث بهبود رشد ریشه و حفظ جوامع گیاهی می شوند. منطقه سلطان یعقوب (در 4 کیلومتری شهرستان نقده با متوسط بارش سالیانه 333 میلی متر و میانگین دمای سالیانه 4/12 درجه سانتیگراد) به منظور بررسی وضعیت میکوریزی انتخاب شد. هدف از این بررسی مقایسه ی موقعیت میکوریزی در اردیبهشت و تیر ماه 1391 با توجه به اثر عواملی همچون شرایط اکولوژیک، بافت خاک، فسفر قابل جذب، آهک، هدایت الکتریکی(electrical conductivity)، میزان اشباع خاک، کربن آلی (oc) و اسیدیته (ph) بود. بدین منظور از میان گونه های غالب منطقه 10 گونه انتخاب و نمونه برداری از ریشه-ی گیاهان (برای تعیین درصد همزیستی) و از خاک ریزوسفری آن ها (برای تعیین غنای اسپور های میکوریزی) در دو زمان مذکور انجام شد. همچنین مقداری خاک از اطراف هر گیاه برای تعیین ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک جمع آوری شد. مطالعه درصد همزیستی و تعداد اسپور در ریزوسفر گیاهان نشان داد که گندم نیامی (aegilops triuncialis) بیشترین درصد همزیستی ریشه ای و آلاله سوری (ranunculus pinardi) کمترین میزان درصد را دارا بودند. در مورد اسپور ها نیز بیشترین تعداد اسپور به گندم نیامی و کمترین آن به آلاله سوری تعلق داشت. نتایج به دست آمده نشان دهنده ی همبستگی مثبت و معنی دار بین آغشتگی ریشه و تعداد اسپور در هر دو فصل بهار و تابستان می باشد. آنالیز های خاک نیز همبستگی منفی و معنی داری بین فسفر با تعداد اسپور و با آغشتگی ریشه در هر دو فصل نشان داد. همچنین بین آهک خاک و تعداد اسپور و درصد همزیستی در هر دو فصل، همبستگی مثبت و معنی داری مشاهده شد. بین ph خاک با تعداد اسپور در اردیبهشت ماه همبستگی منفی و معنی داری وجود داشت. اما همبستگی سایر عوامل خاک با تعداد اسپور و درصد همزیستی ریشه معنی دار نبود. همه آنالیز ها با نرم افزار spss انجام گرفت.