امروزه سیستم های اطلاعات مکانی متنوعی در بخش های متفاوتی از صنعت، دانشگاه ها یا سازمانهای دولتی با ساختارها و نیازهای متفاوت به کار گرفته می شوند. نیاز این سیستم ها به استفاده از داده های مشترک یا تولید شده توسط دیگر سیستم های اطلاعات مکانی با حداقل هزینه، ایجاب می کند که سیستم ها تعامل پذیر باشند. کلید تعامل پذیری سیستم ها، در استفاده از استانداردهای تدوین شده برای پیاده سازی سیستمهای اطلاعات مکانی و ارائه آنها به صورت سرویس مکانی استاندارد می باشد. برای استفاده از پتانسیل فراهم شده توسط سرویس های مکانی استاندارد در کاربردهای خاص و ایجاد یک سرویس پردازش مکانی تعامل پذیر، غالبا این سرویس ها می بایست با یکدیگر ترکیب شده و زنجیره ای از سرویس های مکانی استاندارد ایجاد شود. در این تحقیق، ضمن معرفی استانداردهای سرویس های مکانی به عنوان راه حلی برای غلبه بر مشکل عدم تعامل پذیری، نحوه زنجیره سازی این سرویس ها با توجه به ماهیت خاص داده های مکانی و استانداردهای موجود، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. برای مدل کردن زنجیره و ارتباطات سرویسهای درونی، برای اولین بار از مفاهیم service component architecture استفاده شده است. مشکلات و راه حل های زنجیره سازی تحت سناریوی تناظریابی نقشه ارزیابی شده است و در نهایت زنجیره ای از دو سرویس مکانی استاندارد ایجاد شده است. روش پیشنهادی شامل استفاده از یک web feature service برای ارائه عوارض مکانی و یک web processing service برای اجرای الگوریتم تناظریابی نقشه می باشد. برتری روش معرفی شده در این تحقیق برای پیاده سازی سرویس های فوق ، قابلیت مدل کردن و انتقال دقت موقعیت عوارض مکانی در کنار اطلاعات این عوارض به صورت استاندارد می باشد. در این تحقیق نشان داده شد که با توجه به ساختار خاص سرویس های مکانی و همچنین وجود پارامتر دقت موقعیت در داده های رد و بدل شده در طول زنجیره، امکان استفاده از استانداردهای دنیای فناوری اطلاعات برای پیاده سازی زنجیره وجود ندارد. به همین علت، یک composite web processing service برای زنجیره سازی دو سرویس مذکور پیاده سازی شد، که خود یک سرویس پردازش مکانی تعامل پذیر محسوب می شود.