پژوهش حاضر با هدف مشخص نمودن چگونگی تعامل میان عناصر سه گانه آموزش(دانشجو، استاد، محتوا) در برنامه درسی الکترونیکی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی انجام گرفت. روش مورد استفاده در این پژوهش روش تحقیق پیمایشی مقطعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل؛ کلیه دانشجویان رشته های مهندسی کامپیوتر، مهندسی صنایع و مهندسی فناوری اطلاعات و همچنین کلیه اساتید و آموزشیاران دوره های آموزش الکترونیکی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی است که در سال تحصیلی 89-1388 در این مرکز آموزشی مشغول تحصیل بودند. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه های محقق ساخته ای استفاده شد که روایی آنها توسط اساتید راهنما و مشاور تائید گردید و پایایی این پرسش نامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه دانشجویان 89/0 و برای پرسشنامه اساتید وآموزشیاران 85/0 به دست آمد. در تجزیه و تحلیل پایانی که از آمار توصیفی(جدول، نمودار، درصد، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استباطی(t استودنت تک نمونه ای برای آزمون تفاوت معناداری) کمک گرفته شد نتیجه بدست آمده بیانگر این بود که: میانگین سوال کلی تحقیق 65/2 به دست آمد که با استفاده از آزمون معناداری t معنادار است و در سطح پایین تر از متوسط قرار می گیرد. به عبارتی دیگر تعامل میان عناصر سه گانه آموزش(دانشجو، استاد، محتوا) در برنامه درسی الکترونیکی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی در سطح پایین تر از میانگین قرار دارد