مینوسایکلین یک آنتی بیوتیک از خانواده تتراسایکلین است؛ که علاوه بر خاصیت ضدمیکروبی دارای ویژگی ضد التهابی، ضد آپوپتوز و آنتی اکسیدانی است. مینوسایکلین می تواند از سد خونی-مغزی عبور کرده و علاوه بر کاهش التهاب فعالیت سلول های مغزی را تحت تاثیر قرار دهد. در این رابطه نشان داده شده است که مینوسایکلین مهار کننده فعالیت و تکثیر میکروگلیا ها و آستروسیت هاست. در این تحقیق نقش مینوسایکلین بر تشنجات ناشی از کیندلینگ الکتریکی آمیگدال مورد بررسی قرار گرفت. پنج گروه از حیوانات پس از جراحی استرئوتاکسیک و یک هفته دوره بهبودی با تحریکات روزانه آمیگدال (دو بار با فاصله زمانی شش ساعت) کیندل شدند. به گروه های یک تا سه پس از کیندل شدن به ترتیب دوزهای 5/12، 25 و 50 میلی گرم به ازای یک کیلوگرم وزن حیوان مینوسایکلین به صورت داخل صفاقی (60 دقیقه قبل از تحریکات) تزریق شد. گروه چهارم روزانه سالین (1 ml/kg) و گروه پنجم مینوسیکلین با دوز mg/kg25 مشابه گروه چهارم دریافت می کردند. در دو گروه مذکور پس از اعمال تحریکات کیندلینگ کمیت های تشنجی ثبت می شدند. در گروه های دوم و سوم ( دوز 25 و50 میلی گرم مینوسایکلین به ازای یک کیلوگرم وزن حیوان) یک ساعت پس از تزریق مدت زمان امواج تخلیه متعاقب (add) نسبت به سالین بطور معنی داری کاهش یافت. در هر سه دوز مذکور مینوسایکلین کاهش معنی داری در مدت زمان مرحله پنج تشنج (stage 5 duration; s5d) در هر دو زمان 1 و 24 ساعت پس از تزریق مشاهده شد. تنها در گروه 3 (mg/kg 50) مدت زمان تشنج (sd) و مدت زمان تأخیری تا شروع مرحله چهار (s4l)، یک ساعت پس از تزریق به ترتیب به طور معنی داری کاهش و افزایش نشان داد. در گروه پنجم، تزریق 10 روزه مینوسایکلین (mg/kg 25) توانست add تجمعی، sd تجمعی را نسبت به گروه کنترل (گروه چهارم) به طور معنی داری کاهش داده و تعداد تحریکات لازم برای بروز مراحل سوم تا پنجم تشنج را به طور معنی داری افزایش دهد. با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش (کاهش add، sd و s5d و افزایش s4l پس از تزریق مینوسایکلین)، پیشنهاد می شود که مینوسایکلین اثر ضدتشنجی در مدل کیندلینگ آمیگدال دارد.