سرویس وب به عنوان یک برنامه ی کاربردی جامع، پیمانه ای و خودتوصیف تعریف می شود که شامل یک آدرس منحصر به فرد بوده و می تواند در هر جایی از محیط وب قرار گیرد. به دلایلی مانند هزینه، سهولت پیاده سازی و امکان استفاده ی مجدد از قابلیت های اشتراکی، برای ساخت سامانه های نرم افزاری از روش های مبتنی بر سرویس استفاده می شود. با وجود همه ی مزایایی که سرویس های وب مهیا می کنند، یک محدودیت اساسی در استفاده از آن ها وجود دارد و آن این است که یک سرویس وب، به تنهایی قادر به پاسخ گویی به یک درخواست پیچیده نیست. این محدودیت باعث شده است تا ایجاد سرویس های بزرگتر و کارآتر با استفاده از سرویس های وب موجود، به یکی از مهم ترین زمینه های تحقیق در فن آوری سرویس وب تبدیل شود. به این عمل، ترکیب سرویس های وب گفته می شود. مسئله ی مهم در ترکیب سرویس های وب، چگونگی انتخاب سرویس های مناسب برای شرکت در فرآیند ترکیب است. سرویسی که برای شرکت در ترکیب انتخاب می شود، نه تنها باید عملکرد مناسبی داشته باشد بلکه باید از نظر پارامترهای کیفیت نیز بهینه باشد. فرآیند ترکیب سرویس های وب به دلیل پیچیده بودن به صورت دستی به وسیله ی انسان قابل انجام نیست. فنون متعددی برای ترکیب سرویس های وب پیشنهاد شده اند که امکان ترکیب سرویس ها را در زمان اجرا فراهم می کنند. روش های ریاضی، روش های هوش مصنوعی و روش های مبتنی بر جریان کار از جمله ی این فنون به شمار می روند. به دلیل غیرچندجمله ای -سخت بودن مسئله، روش‏های پیشنهادی باید دارای کارآیی لازم باشند تا بتوانند در زمان قابل تحملی به جواب مناسب دست پیدا کنند.