از آنجا که زبان و فرهنگ به گونه ای بنیادین به یکدیگر پیوند خورده ا ند و یادگیری یک زبان خارجی حرکت به سوی فرهنگ دیگری است، این اعتقاد که مفاهیم فرهنگی برای آموزش زبان دوم از اهمیت برخوردار است نه تنها امری بعید و دور از ذهن نیست بلکه مسلم و قطعی است. منظور از فرهنگ در آموزش زبان کسب مهارت ارتباط برقرار کردن با افراد آن جامعه زبانی است. چرا که زبان یک ابزار ارتباطی است و هدف از آموزش زبان آموزش مهارت ارتباط است، بنابراین آموزش نکات فرهنگی نوعی آموزش مهارت ارتباط است. زیرا هم به یادگیری زبان کمک می کند و هم آگاهی زبان آموزان را در خصوص تفاوت های فرهنگی بالا می برد و به آنان کمک می کند رفتارهای ( کلامی و غیر کلامی ) جامعه ای که زبان آن را می آموزند به درستی درک و تفسیر کنند. اما لازمه ی کسب توانش فرهنگی برخورداری از یک نظام آموزشی میان فرهنگی است، چرا که کسب مفاهیم فرهنگی بدیع منوط به درک و شناخت صحیح فرهنگ خویش است و با این دیدگاه زبان آموز با روش های آموزشی آشنا می شود که تنها بر انتقال ساده مفاهیم فرهنگی اکتفا نکرده و با حاشیه قرار دادن روش های تئوری تدریس به روند عملی کار در کلاس می پردازد تا زبان آموز در موقعیت های تقابلی قادر به برقراری ارتباطی مناسب با مخاطبان آن جامعه زبانی گردد.