پژوهش حاضر با هدف مقایسه حوزه های مرتبط با طرح واره های ناسازگارانه ی اولیه در معتادان ناموفق و موفق به ترک مواد افیونی و جمعیت غیر بالینی در شهر تهران صورت گرفته است. به این منظور تعداد 90 نفر از افراد معتاد ناموفق و موفق به ترک مواد افیونی و جمعیت غیر بالینی(سه گروه 30 نفره)، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بر اساس روش پژوهشی علی – مقایسه ای باابزارهای پرسش نامه طرح واره های یانگ (ysq-re2r)، پرسش نامه سلامت عمومی (ghq)، و پرسش -نامه خصوصیات فردی مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته های حاصل از پژوهش با استفاده از آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه، مجذور کا، تحلیل واریانس چندمتغیره، آزمون تعقیبی توکی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از نظر حوزه های مرتبط با طرح واره های ناسازگارانه ی اولیه بین سه گروه مورد مقایسه تفاوت معنا-داری وجود دارد. این نتایج دارای تلویحات بالینی مهمی است. بدین معنی که، به نظر می رسد مداخلات درمانی با هدف تغییر و اصلاح طرح واره های ناسازگارانه ی اولیه می تواند در افزایش میزان موفقیت معتادان ناموفق به ترک مواد افیونی موثر باشد. کلیدواژه ها: حوزه های مرتبط باطرح واره های ناسازگارانه اولیه، معتاد ناموفق به ترک موادافیونی، معتاد موفق به ترک موادافیونی، جمعیت غیربالینی، موادافیونی.