چکیده عباسیان طی دوره ای که از آن به دوره دعوت یاد می شود، توانستند امویان را از خلافت کنار زده، خود قدرت را به دست گیرند. این دوران، حکومت اموی مخالفان دیگری نیز داشت که عباسیان به تناسب و ضرورت پیش آمده رفتاری برگزیدند. رفتار آنان در چندین طیف همراهی، سکوت، کناره گیری و در مواقعی ضدیت با قیام های ضد اموی قرار داشت. در کنار آن عباسیان با سازمان دادن به دعوت خود، حرکت را تند و سریع تر کردند و با بهره گیری از ابزارهایی از قبیل دعوت برای " الرضا من آل محمد" دیگر رقیبان را کنار زده، قدرت را به دست گرفتند. حال پرسش آن است که، عباسیان در دوره دعوت برای پیشبرد دعوت چه اقدامات و برنامه ریزی هایی انجام دادند، و از بررسی فرضیه، عباسیان با اقداماتی در ایجاد کانون های هدایت کننده، ایجاد ارتباط بین امام عباسی و شیعیان شان، ایجاد شبکه مالی و همراهی با قیام های ضد اموی که پاسخ پرسش فوق است، برمی آید، عباسیان توانستند با جلب نظر مخالفان و بهره جویی از نتایج قیام ها و اختلافات درونی خلافت اموی و تعمیق آن، با تشکیلات سازمان یافته دعوت را با تغذیه و توسعه شبکه مالی در سرزمین های اسلامی گسترش دهند. چند مرکز این سازمان در حمیمه قرار داشت، اما خراسان سرنوشت دعوت عباسی را رقم زد. در نهایت برنامه ریزی و تشکیلات منظم و سازمان یافته عباسیان در این دوران منجر به سبقت گرفتن از دیگر رقبا و پیروزی ایشان در کسب خلافت شد. واژگان کلیدی: عباسیان، دوره دعوت، دوره دعوت عباسی، الرضا من آل محمد(ص).