: این پژوهش ? هدف را دنبال می نمود: نخست، بررسی زمینه های فکری و تاریخی «کنوانسیون حفظ و ترویج تنوع بیان های فرهنگی» به عنوان مرجعیت نوین توسعه و فرهنگ در عرصه جهانی. دوم، بررسی رویکرد جمهوری اسلامی ایران نسبت به کنوانسیون و علل آن. سوم، بررسی روند و علل رویکرد اتحادیه اروپا نسبت به کنوانسیون. با این هدف، به شیوه مطالعه اسنادی و به منظور آزمون فرضیه پژوهش به بررسی مرجعیت رسمی سیاستگذاری فرهنگی ایران و اروپا پرداختیم. یافته های پژوهش نشان داد: رویکرد جزر و مدی و متناقض ایران ناشی از عدم اجماع در مرجعیت سیاستگذاری فرهنگی در بعد داخلی و وجود تفاوت در مرجعیت سیاستگذاری فرهنگی در بعد داخلی و بین المللی و رویکرد موافق و پویای اروپا ناشی از همسوئی مرجعیت سیاستگذاری فرهنگی اتحادیه اروپا و کنوانسیون است.