چکیده: سابقه و هدف : مطالعات جدید نشان می دهد که یک الگوی انقباض همزمان میان عضلات شکمی و کف لگن در فعالیت های ارادی و غیر ارادی وجود دارد .هدف ار تحقیق حاضر بررسی سونومیوگرافی اثر افزودن انقباضات عضلات کف لگن به انقباض عضلات شکم در افراد سالم و مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی می باشد. مواد و روشها: 15 فرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی و 15 فرد سالم در این مطالعه شرکت داشتند. در مرحله اول یک تحقیق متدلوژیک برای ارزیابی تکرار پذیری متغیر ها در 12 فرد سالم و9 بیمار انجام شد.از افراد خواسته می شد که مانورهای گود کردن و سفت کردن شکم را یکبار به تنهایی و یکبار همراه با انقباض عضلات کف لگن در وضعیت خوابیده به پشت با زانوی خم انجام دهند. ترتیب انقباضات به صورت تصادفی انتخاب می شد. ضخامت عضلات عرضی شکم، مورب داخلی و مورب خارجی توسط سونوگرافی و حداکثر آمپلیتود این عضلات توسط الکترومیوگرافی در وضعیت استراحت و طی انجام مانورهای انقباضی اندازه گیری شد. از آزمون آماری اندازه گیری مکرر anova وآزمون ضریب همبستگی پیرسون برای آنالیز داده ها استفاده شد. یافته ها : تمام متغیر ها از سطح تکرار پذیری نسبی و مطلق خوبی برخوردار بودند.اختلاف معنی داری در میزان تغییرات ضخامت سونوگرافی و آمپلیتود حاصل از الکترومیوگرافی عضلات شکم، در دو حالت انقباض عضلات شکم به تنهایی و به همراه انقباض عضلات کف لگن در دو گروه سالم و بیمار وجود ندارد. تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید. تفاوت معنی دار آماری میان شاخص های سونوگرافی و الکترومیوگرافی عضلات شکم مشاهده نگردید بحث: تفاوت معنی داری درعملکرد عضلات شکم در دو حالت با و بدون انقباض عضلات کف لگن در دو گروه سالم و بیمار وجود ندارد. واژه های کلیدی: عضلات شکمی، عرضی شکم، انقباض همزمان/سینرژی، عضلات کف لگن

زمینه و هدف: کمردرد یکی از شایعترین اختلالات اسکلتی عضلانی است که جوامع مختلف باآن روبرو هستند. عوامل مختلفی در بروز کمردرد دخیل هستند. یکی از نظریه های مطرح شده برای علت بروز کمردرد، اختلال در ثبات ستون فقرات می باشد. براین اساس افراد کمردرد اغلب تغییر الگوی فعالیت عضلات ثبات دهنده را نشان می دهند. در کنار عضلات ستون فقرات، عضلات شکم و عضلات کف لگن نقش مهمی در ایجاد ثبات داینامیک ستون فقرات بازی میکنند. در این مطالعه به بررسی تغییرات الگوی سینرژی بین عضلات کف لگن و عضلات شکم در افراد مبتلا به کمردرد مزمن در قیاس با افراد سالم پرداخته شده است. مواد و روش ها: تعداد 15 فرد سالم و 15 فرد مبتلا به کمردرد در این مطالعه شرکت داشتند. هر فرد حداکثر انقباض عضلات کف لگن را سه بار انجام میداد و همزمان ثبت فعالیت الکترومیوگرافی و تغییر ضخامت عضلات عرضی ، مایل داخلی و مایل خارجی شکم از سمت راست افراد صورت میگرفت. نتایج: انقباض عضلات کف لگن باعث افزایش فعالیت الکترومیوگرافی و تغییر ضخامت عضلات شکم در افراد مبتلا به کمردرد مزمن و افراد سالم می شود. اختلاف معنی دارآماری بین فعالیت عضلات شکم در افراد سالم و مبتلا به کمردرد مزمن در پاسخ به انقباض عضلات کف لگن دیده نشده است. بحث: بر اساس نتایج به دست آمده،در افراد کمردرد نسبت به افراد سالم فعالیت عضله عرضی شکم کاهش و در عضله مایل خارجی افزایش یافته است. اگرچه این تفاوت بین دو گروه سالم و کمردرد از نظر آماری معنادار نبوده است اما هم در فعالیت الکترومیوگرافی این عضلات و هم در فعالیت مکانیکی ثبت شده توسط سونوگرافی عضلات گزارش شده است. همچنین بین شاخص حداکثر آمپلیتود و تغییر ضخامت، در عضلات عرضی و مایل خارجی شکم رابطه آماری معناداری وجود نداشته. نتیجه گیری : اینطور به نظر میرسد که سینرژی موجود بین عضلات شکم و عضلات کف لگن در افراد کمردرد از نظر آماری تفاوت معناداری با افراد سالم ندارد.