چکیده: هدف از این پژوهش بیان نظر و آراء فقهای امامیه و چندی از فقهای اهل سنت در ادوار فقه راجع به قصاص و دیه زن است. روشی که در این پژوهش به کار رفته ترجمه کتب و تحقیق از منابع موثق بوده است. ابزار اندازه گیری این پژوهش استفاده از کتب فقهی شیعه و سنی و کتب حقوقی می باشد. کلید واژه ها: حقوق جزای اسلامی، ادوار فقه، قصاص، دیه، زن، قصاص اعضاء زن، دیه اعضاء زن. طرح کلی این پژوهش متشکل از سه فصل می باشد. سیر تحولات تاریخی قصاص و دیه زن در فقه امامیه و اهل سنت، قصاص اعضاء و دیه اعضا زن در فقه امامیه و اهل سنت، قصاص زن باردار، قصاص مادر، اشتراک زن در قتل و نظرات فقها در این رابطه، و همچنین نظریه برابری قصاص و دیه زن همراه با دلایل، و همچنین قصاص و دیه زن در حقوق موضوعه را مورد بررسی قرار داده ایم. ماحصل و نتیجه این پایان نامه با توجه به تحقیقات به عمل آمده این می باشد که فقهای امامیه معتقدند زن در برابر کشتن مرد قصاص می شود بدون رد دیه و مرد در برابر زن قصاص می شود اما بستگان زن باید نصف دیه را به مرد بدهند. فقهای اهل سنت معتقدند زن و مرد در برابر هم قصاص می شوند بدون رد دیه و همه فقهای امامیه و اهل سنت معتقدند دیه زن نصف دیه مرد است و دیه اعضاء زن با مرد برابر است و هنگامی که به ثلث برسد نصف دیه مرد است. دلیل فقها در این رابطه آیات قرآن، روایات و اجماع می باشد و همچنین فقهای امامیه و اهل سنت معتقدند زن باردار تا زمانی که زایمان نکرده قصاص نمی شود، از نظر امامیه مادر به کشتن فرزند قصاص می شود اما اهل سنت معتقدند مادر به کشتن فرزند قصاص نمی شود، همچنین زن جزء عاقله نیست و نظر اکثر فقها بر این است که زن حق قصاص را به ارث می برد.