در سال های اخیر، تحقیقات بر روی نانوکامپوزیت های پلیمری توجه زیادی را به خود جلب کرده است و این به دلیل خواص مکانیکی، حرارتی، نوری و شیمی فیزیکی بهبود یافته این پلیمرها نسبت به پلیمر خالص و کامپوزیت های معمولی است. در دهه های گذشته توجه محققان بر روی نانوکامپوزیت های پلیمری- خاک رس متمرکز بوده است در حالیکه در چند سال اخیر توجه به سمت انواع دیگر نانوذرات معدنی به منظور بهبود خواص جلب شده است. پلی پروپیلن (pp)، پلیمری ترموپلاستیک است و این پلیمر متعلق به گروه ترموپلاستیک های پرمصرف می باشد، پلی پروپیلن به علت دارا بودن مجموعه مناسبی از خواص و قیمت، بیشتر مورد توجه محققین و صنعت-گران قرار گرفته است. با وجود این، خواص پلی پروپیلن می تواند توسط پخش نانوذرات معدنی گوناگون در ماتریس پلیمری بهبود یابد. در این پژوهش، نانوکامپوزیت های پلی پروپیلن با استفاده از چند نانوذره ی سنتزی توسط روش اختلاط مذاب تهیه شده است. این نانوذرات به دو گروه متفاوت اسپینل ها و هیدروکسیدهای دو لایه ای تعلق دارند که شامل نانوذرات mgal_2 o_4 .mgo و ni / al ldh و o- ni / al ldh می باشند که توسط روش هم رسوبی تهیه شده است. در راستای این پژوهش، ساختار نانوکامپوزیت های تهیه شده توسط الگوی پراش اشعه ایکس (xrd) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) مورد بررسی قرار گرفته شد. در این پژوهش خواص مکانیکی، حرارتی و قابلیت آتش گیری نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت و سپس نتایج حاصل در مورد بعضی از نمونه ها با یکدیگر مقایسه شد.