از آنجایی که در شنای رقابتی رسیدن به حداقل زمان ممکن برای پیمودن مسافتی هدف است، برنامه های تمرینی با هدف دستیابی به رکورد مناسب، در دستور کار مربیان و ورزشکاران این رشته قرار دارد. هدف از انجام این تحقیق تأثیر یک دوره برنامه تمرین ترکیبی در آب برروی برخی پارامترهای بیومکانیکی شناگران دختر نخبه نوجوان بود. 24 نفر شناگر نخبه نوجوان به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره تجربی با میانگین و انحراف استاندارد سنی (78/0±15 سال)، قد (20/2±33/165 سانتی-متر) و وزن (38/3±01/58 کیلوگرم) کنترل با میانگین و انحراف استاندارد سنی (2/1±61/15 سال)، قد (31/3±42/163 سانتی متر) و وزن (90/2±21/57 کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. برنامه ی تمرینی شامل هشت هفته تمرین ترکیبی شنا به صورت سه جلسه ی 90 دقیقه ای در هفته بود که به گروه تجربی داده شد. قبل و بعد از تمرین مسافت استروک و تواتر استروک در دو شنای پروانه و قورباغه و توان انفجاری پاها اندازه گیری شد. توان انفجاری پاها توسط تست پرش ارتفاع اندازه گیری شد. تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون با بکارگیری روش آماری تی وابسته (0/05 ?p) و با استفاده از نرم افزار spss-16 تحلیل شد. توان انفجاری به طور معنا داری بهبود یافت اما مسافت استروک در شنای قورباغه و پروانه با تکنیک و بدون تکنیک پس از تمرینات بدون تغییر باقی ماند. همچنین زمان استروک در شنای قورباغه و پروانه با تکنیک و بدون تکنیک پس از تمرینات بدون تغییر باقی ماند. با توجه به نتایج تحقیق، تمرین ترکیبی شنا را برای بهبود توان انفجاری پاها و رکورد در شناگران نخبه نوجوان می توان توصیه کرد.