چکیده دیوان کیفری بین المللی جهت مقابله با بی کیفر ماندن مرتکبین جنایات بین المللی تدبیری تحت عنوان اصل صلاحیت تکمیلی در نظر گرفته است که ماهیت آن متضمن نوعی هماهنگی و پویایی در ساختار قضایی و تقنینی نظام های ملی است تا هم دولت ها بتوانند اولویت خود را در رسیدگی و تعقیب جرایم بین المللی محفوظ دارند و هم به لطف این صلاحیت با کاهلی و عدم تمایل دولت ها برخورد شده و مانع از این گردد که نقض کنندگان فاحش حقوق بین الملل از چنگال عدالت بگریزند. هرچند در اساسنامه دیوان درباره اصل صلاحیت جهانی دادگاه های ملی تصریحی وجود ندارد، اما پیش بینی می شود که با افزایش تعداد دولت هایی که صلاحیت دیوان را پذیرفته اند و نیز امکان ارجاع وضعیت از سوی شورای امنیت به دیوان، بی رغبتی دولت ها در اعمال اصل صلاحیت جهانی نیز کاهش یابد و حدود و ثغور آن اصل در رویه قضایی دیوان معین گردد. در نگاهی فراتر، صلاحیت تکمیلی بر نظام های قضایی ملی در رسیدگی به جنایات بین المللی دارای آثاری است که زمینه تعدیل موانع ورفع معضلات فراروی اصل صلاحیت جهانی را فراهم می آورد. لذاانتظار می رود، مقابله با بی کیفر ماندن جرایم بین المللی، موجب ایجاد و تقویت رابطه ای موزون و هماهنگ میان صلاحیت های دادگاه های ملی و دیوان کیفری بین المللی گردد.