یکی از مهمترین کاربردهای پردازش تصویر در زمینه تصاویر پزشکی است. تصاویر در تشخیص و افتراق بیماری های چشمی، که بطور بالینی قابل تشخیص نیستند، نقش بسزایی دارند. جداشدگی زجاجیه خلفی (posterior vitreous detachment(pvd)) که در اثر دژنراسیون زجاجیه و به دنبال آن جدا شدن اتصال آن از شبکیه، بوجود می آید، به خودی خود اکثرا بی خطر بوده و فقط باعث ایجاد مگس پران (وجود یک سایه متحرک در میدان بینایی) و جرقه های نوری گذرا می شود. در مقابل انفصال شبکیه جداشدگی لایه های عصبی حساس شبکیه از لایه رنگدانه دار شبکیه می باشد. اگرچه در بسیاری از موارد با معاینه ته چشم می توان انفصال شبکیه را در بیماران تشخیص داد، اما در بعضی بیماران به علت کدورت محیط (ناشی از آب مروارید پیشرفته یا کدورت قرنیه یا خونریزی زجاجیه) شبکیه قابل رویت نمی باشد که در این حالت از اولترا سونوگرافی جهت تشخیص جدا شدگی شبکیه ( retinal detachment(rd) ) استفاده می گردد در بیمارانی کهrd آنها مزمن می باشد افتراق آن از pvd مشکل است. از آنجایی که pvd به تنهایی نیاز به هیچ درمانی ندارد و لیکن rd به جراحی در اسرع وقت نیاز دارد، افتراق این دو برای چشم پزشکان دارای اهمیت بسیار زیادی است. هدف از این پروژه نشان دادن مزیت تکنیک های پردازش تصویر در تشخیص rd از pvd در تصاویر سونوگرافی چشم است. در روش پیشنهادی تصویر سونوگرافی دیجیتال، به منظور کاهش نویز مورد پیش پردازش قرار می گیرد. سپس با استفاده از تبدیل ویولت، تبدیل هاف، مقادیر ویژه تصویر و مشخصات آماری هیستوگرام، ویژگی های مهم تصویر استخراج می شود و در نهایت از شبکه های عصبی برای تشخیص خوکار این بیماری ها استفاده می شود. متد پیشنهادی را با استفاده از 116 تصویر مورد ارزیابی قرار دادیم. از 81 تصویر برای آموزش و 35 تصویر برای تست استفاده نمودیم. نتایج ارزیابی پاسخگویی روش پیشنهادی را 7/94 درصد نشان می دهد.