از عوارض پس از بازسازی رباط متقاطع قدامی کاهش حس عمقی و تعادل می باشد. این فاکتورها در وزن اندازی متعادل بر زانوها و راه رفتن نرمال نقش دارند. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیرکوتاه مدت و میان مدت taping برحس عمقی، وزن اندازی، راه رفتن و تعادل بیمارانی است که تحت بازسازی رباط متقاطع قدامی قرار گرفته اند. روش کار: دراین پژوهش که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود 20 مرد ورزشکار با میانگین سنی 5.2± 27 سال و پارگی رباط متقاطع قدامی پس از بازسازی رباط متقاطع قدامی و مدت آسیب بین 6-4 ما به صورت نمونه گیری غیر احتمالی ساده از بخش اورتوپدی بیمارستان اختر در این پژوهش شرکت کردند. این مطالعه در آزمایشگاه بیومکانیک دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. بیماران به صورت تصادفی (بر اساس جدول اعداد تصادفی) به دو گروه 10 نفره دارای tape و بدون tape تقسیم می شدند. حس عمقی توسط گونیامتر دیجیتالی و میزان وزن اندازی، میزان نیروی اعمال شده در طول راه رفتن و پارامترهای تعادلی در دو وضعیت دو پا و تک پا ایستادن توسط صفحه نیرو مورد ارزیابی قرار گرفتند. این روند قبل و بعد از چسباندن tape ، پس از راه رفتن روی ترید میل و همچنین پس از یک دوره درمان 10 روزه با tape تکرار می شد. داده ها با کمک آزمون tتست مستقل و وابسته و آنالیز واریانس چند عاملی مختلط با اندازه گیریهای مکرر با استفاده از spss 16 انجام شد. نتایج : نتایج مطالعه نشان داد جهت تغییرات وزن اندازی بر پای آسیب دیده پس از taping نتوانست به سطح معنی داری برسد، اما tape توانست بر پارامترهای تعادلی تأثیر داشته باشد همچنین با استفاده از taping میزان خطای بازسازی زاویه فعال و غیر فعال بیماران کاهش یافت که این نشان دهنده تأثیر taping بر بهبود حس عمقی است اما tape نتوانست بر پارامترهای زمانی و نیرو در سه محور قدامی- خلفی، داخلی- خارجی و عمودی در طی راه رفتن تأثیر گذار باشد. به عنوان نتیجه گیری می توان گفت احتمالأ taping به سبب فراهم آوردن ورودیهای حسی بیشتر، تأثیر بر دوک ها، فراخوانی بیشتر موتوریونیتها، تأثیر بر قدرت عضلانی و تأثیرات روانی آن می تواند سبب بهبود حس عمقی و متعاقب آن بهبود پارامترهای تعادلی شود. کلید واژه ها: کینزیو تیپینگ ، حس عمقی، توزیع وزن، بازسازی رباط متقاطع قدامی