مطابق اعلام نظر سازمان دامپزشکی کل کشور، یکی از دلایل اصلی ایجاد بیماری در بسیاری از گله های کشور، در سندرم تنفسی در حال حاضر حضور همزمان سویه های ولوژن ویروس نیوکاسل و سویه هایی از ویروس آنفلوانزا به صورت کمپلکس است که هم اکنون در کشور ما در حال گسترش است. از این رو استفاده از واکسنهای کشته ی دوگانه ای که بتوانند ایمنی سریع تر و با دوام تری را علیه هر دو ویروس نیوکاسل و آنفلوانزا در گله های طیور در کنار استفاده از واکسن های زنده ایجاد نمایند، عقلانی تر به نظر می رسد. در تحقیق حاضر مقایسه ای بین واکسن های پسوک، مریال و لوهمن از نظر دوام و میزان تیتر انجام شده است. در ادامه این واکسن ها با شماره های 3-1 آمده اند. (در شماره گذاری ترتیب رعایت نشده است) واکسن دوگانه ی نیوکاسل- آنفلوانزا در یکروزگی و در جوجه کشی به روش sc در ناحیه گردن تلقیح گردید و سپس جوجه های هر گروه و همچنین گروه کنترل هر کدام به تعداد 25000 قطعه به سالن های مربوطه انتقال یافتند. در روزهای 3، 8، 15، 19، 24، 29، 36 و 42 خونگیری از جوجه ها انجام شده و نمونه ها به آزمایشگاه ارسال شد. پس از انجام بررسی های آماری و آنالیز داده ها، میانگین تیتر هر گروه در هفته های متفاوت تعیین شد و همچنین معنی دار بودن یا نبودن این تفاوت در بین گروه های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در پایان این بررسی نتایج استخراج شده از جداول به این شرح بود که در مورد نیوکاسل واکسن های شماره ی 1 و 2 از نظر تیتر hi در هفته های پایانی تقریبا مقادیر میانگین مشابهی داشتند که این تیتر با تیتر حاصله از واکسن شماره ی 3 تفاوت معنی داری (p<0.05) داشت. در مورد ai تنها واکسن شماره ی 2 توانست تیتر پروتکتیو را ایجاد کند. واکسن شماره ی 3، تیتری در حد پروتکتیو نداشت و واکسن شماره ی 1 هم تیتری پایین تر از بقیه داشت. این تفاوت در میزان تیتر بین واکسن شماره 2 با دیگر واکسن ها معنی دار(p<0.05) بود. می توان اینگونه نتیجه گرفت که واکسن های موجود در بازار از نظر سرعت تیتر گیری و همچنین دوام تیتر با هم متفاوتند که البته این تفاوت معنی دار می باشد. بنابراین باید در هر فارم تحقیقی در این زمین صورت گیرد تا واکسنی انتخاب شود که بتواند گله را در برابر بیماری حفاظت کند.