یکی از مشکلات کارخانه فراوری سنگ آهن گل گهر، مهار باطله تر خروجی از کارخانه فراوری می باشد. هم اکنون کارخانه فراوری سنگ آهن گل گهر، دارای باطله تر خروجی با محتوای 40 درصد می باشد. با توجه به قرار گرفتن مجتمع سنگ آهن گل گهر در منطقه خشک و کم آب، برای بازیابی آب بیشتر از تیکنر و جلوگیری از به هدر رفتن آب صنعتی و نیز تسهیل در انتقال مواد و حفظ محیط زیست باید تا حد امکان درصد جامد باطله تر مورد نظر را بالا برد. یکی از روش هایی که در فرآیند آبگیری کارخانه های فراوری کانسنگ های فلزی از جمله کارخانه فراوری سنگ آهن گل گهر، کاربرد بهینه دارد، فرآیند آبگیری توسط تیکنر های مخروطی عمیق می باشد. با افزایش درصد جامد دوغاب با استفاده از تیکنر مخروطی عمیق، دوغاب باطله به صورت خمیری باطله تبدیل می شود. هدف از انجام این پروژه، ساخت دستگاه تیکنر مخروطی عمیق در مقیاس آزمایشگاهی و تولید باطله تر کارخانه به شکل خمیری با درصد جامد حدود 80 درصد، جهت بازیافت آب و کاهش حجم سد باطله است. بر این اساس ابتدا آزمایش های ته نشینی در استوانه مدرج انجام و درصد جامد مناسب جهت خوراک دهی به تیکنر با استفاده از معیار شار ته نشینی ، 5 درصد انتخاب شد. سپس با مقایسه فلوکولانت a27 ، فلوکولانت فعلی کارخانه با 6 نمونه فلوکولانت آنیونی شرکت فالیزان، تاثیر فلوکولانت فعلی کارخانه در سرعت ته نشینی باطله تر بررسی شد. پس از آن به منظور بررسی عوامل موثر در فرایند آبگیری تیکنر های مخروطی عمیق، دو دستگاه تیکنر مخروطی عمیق در مقیاس آزمایشگاهی با ارتفاع 2 متر و 4 متر در واحد نیمه صنعتی مجتمع سنگ آهن گل گهر ساخته شد و آزمایش هایی در حالت خوراک دهی ناپیوسته و خوراک دهی پیوسته با استفاده از این دو دستگاه انجام شد. بر اساس آزمایشات انجام شده با این دو دستگاه، تاثیر عوامل ارتفاع تیکنر، زمان ماند، ارتفاع گل و نرخ فلوکولانت بر فرایند آبگیری باطله تر و تولید خمیر باطله از دوغاب باطله بررسی و مقدار مناسب عوامل مذکور به ترتیب 4 متر، 6 ساعت، 5/2 متر و 20 گرم بر تن تعیین شد. در پایان امکان سنجی استفاده از تیکنر مخروطی عمیق با روش تحلیل جایگزینی در مجتمع سنگ آهن گل گهر مورد تحقیق قرار گرفت.

در حال حاضر در کارخانه کالسیمین زنجان با استفاده از روش واسطه سنگین به پرعیارسازی عناصر سرب و روی پرداخته می شود. این در حالی است که، عملکرد و راندمان جدایش کانسنگ سرب و روی مطلوب نبوده و دارای اتلاف زیادی است. هدف این پروژه بهینه‏سازی پارامتر‏های مؤثر در جدایش و پرعیار‏سازی کانسنگ اکسیده - سیلیکاته سرب و روی معدن انگوران به روش آزمایش‏های مایع سنگین و پیشنهاد برای روش واسطه سنگین است. قبل از انجام آزمایش‏های مایع سنگین، شناسایی نمونه با انجام آنالیزهای جذب اتمی، آنالیز xrd، آنالیز xrf، مطالعات میکروسکوپی با استفاده از مقاطع نازک و صیقلی انجام شد. با توجه به نتایج حاصل از شناسایی نمونه عیار عناصر سرب و روی و کلسیم در نمونه خوراک اولیه در حالت کلی به ترتیب برابر با 98/1%، 99/18% و 34/10% بدست آمد. کانی‏های سرب و روی شامل سروزیت، اسمیت زونیت و همی مورفیت هستند و کلسیت به عنوان کانی باطله شناخته شد. جهت انجام آزمایش های مایع سنگین دو پارامتر اصلی چگالی و دانه‏بندی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش های مایع سنگین با استفاده از مایع سنگین دی یدومتان انجام گرفت. برای محدوده دانه‏بندی‏های 6350+15000- ، 4000+6350- ، 2000+4000- ، 1180+2000- ، 600+118- میکرون، آزمایشات هر یک در سه سطح چگالی (8/2، 3 و 32/3 گرم بر سانتی متر مکعب) انجام شده است. طبق نتایج به دست آمده، مایع سنگین با چگالی 3 گرم بر سانتیمتر مکعب، مناسب‏ترین چگالی ازنظر پرعیارسازی مواد باارزش است. دانه‏بندی مناسب نیز محدوده دانه‏بندی 1180+4000- میکرون است که نتایج حاصل از مطالعات میکروسکوپی نیز آن را تأیید می‏کند. در محدوده دانه بندی 1180+4000- میکرون عیار سرب و روی در مواد غرق شده به ترتیب برابر با 32/3% و 2/40% است که در مقایسه آن با مقادیر عیار خوراک، عیارها تقریباً دو برابر شده‏اند. عیار کلسیم نیز به مقدار 21/2% کاهش داده شده است.