در زبان های جهان غالباً ترتیب قرار گرفتن آواها یا واج آرایی در ساخت هجا به صورتی است که در آن صدایی که از همه رساتر است، در هسته هجا قرار می گیرد. رساترین صداها واکه ها هستند که معمولاً نقش هسته هجا را ایفا می کنند و همخوان ها حول هسته به گونه ای به کار می روند که صداهای رساتر نزدیکتر به هسته و صداهایی که رسایی کمتری دارند دورتر از هسته قرار می گیرند. این روش در واج شناسی به اصل توالی رسایی مشهور است. در این تحقیق ضمن بررسی اصل توالی رسایی در زبان پارتی که براساس کتاب "راهنمای زبان پارتی(پهلوی اشکانی)"تالیف دکتر حسن رضایی باغ بیدی (1385) می باشد. به بررسی این اصل در خوشه های همخوانی آغازه و پایانه هجا پرداخته می شود. به این منظور ابتدا تمامی توالی های همخوانی موجود در آثار مربوط به زبان پارتی بدون درنظر گرفتن تقطیع هجایی شناسایی و استخراج شده اند و سپس براساس اصول مربوط به هجابندی، خوشه های موجود در هجاها شناسایی شده و با اصل ترتیب رسایی مطابقت داده شد و به این نتیجه رسیدیم که خوشه های آغازی همه با اصل ترتیب رسایی مطابقت دارندولی بعضی از خوشه های پایانی از اصل ترتیب رسایی پیروی نمی‎کنند.سپس به بررسی قانون مجاورت هجا در بان پارتی پرداخته شد و پس ازآن هجاهای موجود در زبان پارتی مورد مطالعه قرار گرفتتند و نظام هجایی (c)(c)v (c)(c) برای آن یافت شده است در انتها نظام واکه‎ای زبان فارسی جدید و زبان پارتی با یکدیگر مقایسه شدند.