قرآن کریم این کتاب بزرگ آسمانی و چراغ هدایت انسان ها کتاب جهانی مسلمانان است که به منظور فهم بهتر معانی و حقایق بلند و گسترده، ترجمه آن از دیرباز مورد توجّه مسلمانان غیرعرب قرار گرفته است. قرن چهارم تا ششم هجری و سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، دوران شکوفایی نهضت ترجمه قرآن محسوب می شود. بدیهی است نقد این ترجمه ها، امری ضروری در جهت رفع معایب آنها و بالابردن کیفیّت می-باشد. ترجمه های فارسی کنونی هنوز نتوانسته اند رسالت خود را در انتقال پیام الهی به درستی و به طور کامل ایفا کنند؛ حذف و اضافه های فراوان، عدم رعایت ساختارهای نحو عربی در ترجمه و معادل یابی نامناسب یا اشتباه، از جمله مهمترین ایرادهای این ترجمه هاست. پژوهش حاضر به نقد و بررسی تطبیقی ترجمه سه تن از مترجمان مشهور قرآن از سه دوره مختلف ـ ابوالفتوح رازی، الهی قمشه ای و ابوالقاسم امامی ـ پرداخته و به دلیل حجم سنگین کار به چهار سوره مائده، انعام، اعراف و انفال اکتفا نموده است که در چهار فصل مورد بررسی قرار گرفته است: فصل اول شامل کلیاتی پیرامون ترجمه، فصل دوم شامل شیوه ها، ویژگی ها و منابع ترجمه قرآن می باشد. فصل سوم به بیان مسائل مربوط به نقد ترجمه قرآن و معرفی سه مترجم مورد نظر و فصل آخر به نقد و بررسی تطبیقی ترجمه ها به ترتیب سوره ها اختصاص داده شده است.