هدف از پژوهش حاضر مقایسه شیوع افسردگی و بلاتکلیفی در بیماران قلبی- عروقی و افراد غیرمبتلا بود. روش تحقیق در این پژوهش علی- مقایسه ای از نوع مورد شاهدی، همچنین از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران قلبی- عروقی بستری شده در بیمارستان بودند که در فاصله مهر تا دی ماه 1389 مراجعه کرده بود را که با روش نمونه-گیری در دسترس 30 نفر از این افراد به عنوان نمونه قابل مطالعه و 30 نفر از افراد عادی که از لحاظ سن و جنس با گروه کنترل همتا شده بودند به عنوان نمونه قابل مقایسه انتخاب شدند. بدین منظور برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه افسردگی بک و آزمون بلاتکلیفی فریستون استفاده شد. برای تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی، از روش های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون خی دو، روش تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوع افسردگی در بیماران قلبی بیشتر از افراد عادی بود. بین میزان شیوع افسردگی در زنان و مردان قلبی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. سطوح بلاتکلیفی در بیماران قلبی بیشتر از افراد عادی بود. بین بلاتکلیفی با افسردگی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که بلاتکلیفی سهم معنی داری در پیش بینی افسردگی دارد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که افسردگی و بلاتکلیفی با بیماری قلبی مرتبط است. همجنین، میانگین نمرات بلاتکلیفی در گروه بیماران قلبی-عروقی بیشتر از گروه غیرمبتلا است. بنابراین علاوه بر مداخلات پزشکی و دارویی، انجام مداخلات روانشناختی در پیشگیری و درمان بیماریهای قلبی ضروری می باشد. این یافته ها می-توانند برای انجام مداخلات روانشناختی در بیماران قلبی دستاورد مهمی به شمار رود.