در این تحقیق از سه کاتالیزور بیس n]-(4- پیریدیل)-p- تولوئن سولفون آمید[ دی کلرید پالادیم، lacoo3 و بیس n]-(4- پیریدیل)-p- تولوئن سولفون آمید[ دی کلرید پالادیم به دام افتاده توسط تترااتوکسی سیلان برای انجام واکنش بوخوالد- هارت ویگ استفاده شد. همچنین اثر دما، نوع حلال و باز مصرفی در واکنش و همین طور نوع استخلاف های موجود روی واکنش گرها مورد بررسی قرار گرفتند که در طی بررسی ها نتایج زیر به دست آمد: 1- از بین کاتالیزورها، بیس n]-(4- پیریدیل)-p- تولوئن سولفون آمید[ دی کلرید پالادیم به دام افتاده توسط تترااتوکسی سیلان بیشترین بازدهی را در واکنش بوخوالد- هارت ویگ از خود نشان داد و بررسی ها مشخص کرد که، کاتالیزور lacoo3، در کاتالیزکردن واکنش بوخوالد- هارت ویگ ناکارآمد است. 2- با افزایش دما، بازده واکنش بوخوالد- هارت ویگ افزایش می یابد. این نتیجه با نتایج به دست آمده از کارهای قبلی در این زمینه مطابقت داشت. 3- استفاده از حلال های غیرقطبی آپروتیک و استفاده از بازهای آلکوکسید در واکنش، موجب افزایش بازده می شود. این نتیجه هم با نتایج به دست آمده از کارهای قبلی در این زمینه مطابقت داشت. 4- از روی استخلافات موجود روی واکنش گرها نمی توان بازده واکنش بوخوالد- هارت ویگ را پیش بینی کرد.