در این تحقیق به « ارزیابی شاخص های استعدادیابی در ورزش کاراته ایران از دیدگاه مربیان و ورزشکاران نخبه کاراته ایران» پرداخته شده و سوال اصلی بدین ترتیب تدوین شده است که شاخص های استعدادیابی در ورزش کاراته از دیدگاه مربیان و ورزشکاران نخبه کاراته ایران چه می باشد؟ روش تحقیق، زمینه یابی بوده و در حیطه تحقیقات توصیفی جای می گیرد. جامعه تحقیق را تمامی تمامی مربیان و ورزشکاران نخبه کاراته ایران تشکیل می دهند که دربرگیرنده مربیان و ورزشکاران تیم ملی و قهرمانان منتخب سبک های کاراته هستند که در حدود 40 مربی و 800 ورزشکار می باشند. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، از بین دو بخش «کاتا» و «کمیته»، بخش «کمیته» انتخاب شده و از دو نوع انفرادی و تیمی، تنها کاراته انفرادی برگزیده شد و از بین آنها در حدود 25 نفر از مربیان و 120 نفر از ورزشکاران به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، مصاحبه و پرسشنامه پژوهشگرساخته می باشد که شامل 42 سوال بوده و در چهار حیطه جسمانی، روان شناختی، ویژگی های آنتروپومتریک و مهارت های سه گانه با تأکید بر طیف لیکرت اندازه گیری می شوند. ضریب اعتبار در هر چهار شاخص بالاتر از 70/0 است. در نهایت، با استفاده از مدل آماری t تک گروهی به آزمون سوال های تحقیق پرداخته شد و یافته های تحقیق نشان داد که از دیدگاه مربیان و ورزشکاران، شاخص های جسمانی، روان شناختی، ویژگی-های آنتروپومتریک و مهارت های سه گانه تکنیک های دست، پا و پرتابی در استعدادیابی ورزشی در رشته کاراته موثر هستند.

در بسیاری ازعملیات، بکار گیری گروهی روبات ها، در مقایسه با یک روبات تنها، منجر به ارایه راه حل بهتر و در نتیجه انجام مناسب تر آن می گردد. مزایای متعددی وجود دارد که بگار گیری تیمی از روبات ها در انجام دسته ای از وظایف را، امری منطقی و به صرفه می نمایاند. توزیع مناسب بار کاری بین اعضای یک گروه، بکارگیری روبات های متخصص به جای روبات های همه کاره اما کمتر متخصص و افزایش قابلیت اطمینان سیستم در برابر مشکلات احتمالی همچون ایجاد نقص در یک روبات، بخشی از مزایای بکارگیری گروهی از روبات های همکار می باشد. البته پیچیدگی محاسباتی بالای انجام یک عملیات توسط یک گروه از روبات ها، به ویژه در محیط ها و عملیات خاص که نیازمند تیم هایی متشکل از روبات های متعدد و ناهمگن می باشد، را می-توان بزرگترین نقطه ضعف سیستم های چندین روباتی به حساب آورد. در حضور تیمی از روبات ها و با وجود دسته ای از وظایف ساده و پیچیده و همچنین دسترسی محدود به منابع، برنامه ریزی روبات ها جهت فایق آمدن بر مشکلات، از اهمیت بالایی برخوردار است. این برنامه ریزی به طور کلی، شامل مراحل مختلفی از جمله تقسیم صحیح وظایف پیچیده به زیر وظایف ساده تر، تصمیم گیری جهت تخصیص وظایف به روبات ها و برنامه ریزی جهت اجرا و انجام وظایف می باشد. در تمامی این مراحل همواره هدف آن است که کلیه عملیات به نحو مطلوبی صورت پذیرفته و همچنین نتیجه نهایی نیز تا حد امکان بهینه باشد. در این پایان نامه به بررسی مساله تخصیص وظیفه به روبات ها به عنوان روشی برای ایجاد همکاری و هماهنگی بین آنها پرداخته و ضمن بررسی دو مساله "تخصیص وظایف و نقش ها به روبات ها در بستر شبیه سازی روبات های فوتبالیست" و "شناسایی وظایف ناشناخته و تخصیص آنها"، روش های پیشنهادی خود را ارایه می دهیم.