هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی گروهی به روش شناختی- رفتاری بر کاهش علائم پرخوری عصبی و بهبود تصویر تن در زنان پرخور مراجعه کننده به انجمن پرخوری در شهر اهواز است. جامعه آماری این پژوهش شامل پرخوران مراجعه کننده به انجمن پرخوری اهواز می باشد. نمونه پژوهش به روش در دسترس انتخاب شد. 34 نفر از بین 67 نفر افراد مراجعه کننده به انجمن پرخوری که با استفاده از آزمون بازخورد خوردن، مقیاس پرخوری و مصاحبه تشخیصی نیمه ساختاریافته تشخیص اختلال پرخوری دریافت کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها علاوه بر مقیاس پرخوری پرسشنامه تصویر تن را نیز تکمیل کردند. گروه آزمایش 12 جلسه روان درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری دریافت کردند. ولی روی گروه کنترل هیچ درمانی صورت نگرفت. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیری (mancova) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر این بود که مداخله مورد استفاده، در کاهش علائم پرخوری (001/0 > p و22/156f=) و بهبود تصویر تن (001/0 > p و 93/53= f) موثر واقع شده است. پیگیری با فاصله 6 ماهه، سودمندی روان درمانی گروهی شناختی- رفتاری را بر علائم پرخوری (001/0> p و 01/118= f) و تصویر تن (001/0 > p و27/49 = f) نشان داد.