اصلاح و بهبود نظام اداری در کشورهای در حال توسعه که اغلب از یک بوروکراسی تقلیدی و نامناسب برخوردارند، مساله ای حایز اهمیت است. این موضوع در کشور جمهوری اسلامی ایران که دولت خود، ماشین توسعه و نیروی محرکه آن است، اهمیتی افزونتر می یابد. اکنون با گذشت بیش از یک قرن از ورود اندیشه ها و ابزارهای مدرن در حوزه ی اداره امور عمومی به ایران و با وجود تلاش های بسیار و اجرای برنامه های متعدد در جهت اصلاح و بهبود نظام اداری، اغلب این برنامه ها با عدم موفقیت همراه بوده یا حرکتی جدی به سمت بهبود نظام اداری مشاهده نشده است. این رساله به بازنمایی فعالیت های اصلاح اداری در کشورهای در حال توسعه و به خصوص ایران پرداخته و در جستجوی عواملی است که براین برنامه ها اثرگذار است. این رساله در تلاش است با شناسایی ابعاد، مولفه ها و شاخص های اثرگذار، مدلی برای تدوین و اجرای برنامه های اصلاح و بهبود نظام اداری طراحی نماید. در این تحقیق پس از طراحی مدل اولیه با استفاده از روش دلفی و اجماع نظر صاحبنظران، این مدل آزمون شده و توسعه یافت. در نهایت سه بعد اصلی اثرگذار(به همراه مولفه ها و شاخص های مربوط به هریک) براین برنامه ها شناسایی شد. این ابعاد عبارت بودند از:1) بعد محیطی، 2) بعد مربوط به تدوین برنامه ها و 3) بعد مربوط به اجرای برنامه ها.