استفاده از بافت بدون سلول به عنوان داربست به دلیل تاثیر ماتریکس خارج سلولی در افزایش قدرت تکثیر و تمایز سلول های بنیادی مزانشیم در مهندسی بافت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تهیه داربست طبیعی از عصب سیاتیک بدون سلول و کشت و تمایز سلول های بنیادی مزانشیم مغز استخوان موش صحرایی به سلول های شبه عصبی برروی آن بود. لذا عصب سیاتیک با جراحی از موش صحرایی خارج و سلولهای آن با استفاده از دترجنتهای سدیم دزاکسی کولات، sds و تریتون x-100 حذف شد. سلول های بنیادی مزانشیم پس از استخراج از مغز استخوان موش صحرایی در محیط dmem حاوی 15 درصد fbs به مدت 14 روز کشت و توسط ویژگی اتصال به سطح پلاستیکی تخلیص و مزانشیمی بودن آن توسط تمایز به استخوان تائید شد. سپس سلول های مذکور با چهار روش بر روی داربست حاصله کاشته شد و توانایی زیستی و تکثیر آنها در 1، 5، 10، 15 و 20 روز پس از کاشت بر روی داربست با آزمون mtt بررسی شد. تمایز سلولهای بنیادی مزانشیم به سلولهای شبه نورون با استفاده از 2-مرکاپتواتانول در کشت دو بعدی و سه بعدی (بر روی داربست) انجام و تغییرات مورفولوژیکی سلول های تمایز داده شده با استفاده از رنگ آمیزی با هوخست، پروپیدیوم آیوداید و آکریدین اورنج بررسی شد. همچنین بیان ژن nestin به عنوان شاخص تمایزی نورونها در سلول های شبه نورون حاصل از تمایز با 2- مرکاپتواتانول با استفاده از روش rt-pcr بررسی شد. آنالیز واریانس یک طرفه داده ها افزایش معنی داری (p<0.05) را در تعداد سلول های زنده در داربست در روز بیستم بعد از کاشت نشان داد. از طرفی در حضور 2-مرکاپتواتانول سلول های بنیادی مزانشیم دارای مورفولوژی مشابه سلولهای شبه نورونی با جسم سلولی کوچک و استطاله های سیتوپلاسمیک در کشت دو و سه بعدی بود. افزایش بیان ژن nestin در سلول های شبه نورون همراستا با تغییرات مورفولوژیکی این سلولها بود. نتایج این پژوهش نشان داد که داربست تهیه شده از عصب سیاتیک دارای شرایط لازم برای استقرار و رشد و تکثیر سلولهای مزانشیم مغز استخوان موش صحرایی و تمایز آنها به شبه نورون بود.